85

METODYKA KSZTAŁTOWANIA ZRĘCZNOŚCI

Zwiększająca się wraz z rozwojem osobniczym sprawność zręcznościowa kształtowana jest głównie poprzez ćwiczenia z użyciem różnorodnych przybo-rów, poczynając od podręcznych, takich jak: woreczki, piłeczki, różnorakie opakowania (pudełeczka, butelki z tworzywa itp.), po typowo sportowe, takie jak: piłki lekarskie i do gier, laski i wymieniane wcześniej przybory do gimnastyki artystycznej.

Oceny poziomu zręczności dokonuje się na podstawie precyzji operowania określonym przyborem i przy pomocy specjalnych testów, takich jak: tappina, punktowanie, nawlekanie koralików itp. (32).

9.6. Równowaga

Przez równowagę rozumie się zdolność zachowania stabilnej pozycji ciała w różnych warunkach. W praktyce wychowania fizycznego i sportu wyróżnia się równowagę statyczną i dynamiczną.

Równowaga statyczna występuje przy wykonywaniu ruchów części ciała i utrzymywaniu określonej pozycji bez przemieszczania się, np.: postawa zasadnicza we wspięciu, jednonóż, waga przodem, stanie na rękach, stanie na głowie.

Równowaga dynamiczna polega na zachowaniu odpowiednio stabilnej pozycji ciała znajdującego się w ruchu: w czasie chodu, biegu, przy wykonywaniu skoków, rzutów, obrotów, przy zmianach kierunków i gwałtownych zatrzymaniach oraz przy wykonywaniu dynamicznych ćwiczeń na przyrządach.

Równowaga jest jednym z ważnych życiowo zmysłów człowieka, stanowi złożoną reakcję odruchów sterowanych przez centralny system nerwowy i uwarunkowana jest poprawnym funkcjonowaniem odpowiednich narządów zmysłowych, do których zalicza się otolitowy aparat przedsionkowy, reagujący na przyspieszenia sygnalizujące o położeniu ciała w przestrzeni. Im bardziej doskonały zmysł równowagi posiada człowiek, tym szybciej następuje powrót do równowagi po jej utracie i tym mniejsza jest amplituda wychwiań. Im lepszy poziom równowagi, tym mniej niebezpiecznych upadków i związanych z tym konsekwencji natury zdrowotnej.

METODYKA KSZTAŁTOWANIA RÓWNOWAGI

Wykonywanie ćwiczeń równoważnych wymaga koncentracji, a więc należytej dyspozycji centralnego systemu nerwowego; nie powinny być one wykonywane w stanach zmęczenia.