85 (119)

MIOLOGIA 81

Ryc. 65. Ścięgno dalsze mięśnia półścięgnistego [m. semitendinosus)

Najważniejszym kostnym punktem odniesienia jest w tym badaniu górny (bliższy) koniec brzegu przyśrodkowego kości piszczelowej.

Badany zgina kolano pod kątem około 9CT. Badający jedną ręką, położoną na brzegu przyśrodkowym stopy, przeciwstawia się ruchowi zgięcia i rotacji wewnętrznej kolana, natomiast jego druga ręka posuwa się ku górze wzdłuż brzegu przyśrodkowego kości piszczelowej, az do natrafienia na poszukiwane ścięgno (1).

Można również polecić badanemu docisnąć piętę do podłoża, co powoduje izometryczny skurcz odpowiadający zgięciu kolana, a następnie wykonywać szybkie, naprzemienne obroty goleni do wewnątrz. Badający ma wtedy wolne obie ręce i może wykorzystać je do palpacji.

Trudności w dostępie: Wyszukanie omawianego ścięgna jest stosunkowo łatwe u mężczyzn, natomiast znacznie trudniejsze u kobiet, z powodu obfitszej u nich tkanki tłuszczowej. W razie trudności należy poszukiwać ścięgna mięśnia pólścięgniste-go bardziej do tylu, w masie mięśniowo-tluszczo-wej górnej części łydki, czy nawet w obrębie dołu podkolanowego (patrz ryc. 72).

Ryc. 66. Ścięgno dalsze mięśnia smukłego (m. gracilis)

Kostnym punktem odniesienia pozostaje nadal brzeg przyśrodkowy kości piszczelowej, przy którym badający układa palce.

Drugą ręką badający obejmuje piętę badanego, unieruchamiając przedramieniem brzeg przyśrodkowy jego stopy i przeciwstawiając się polecanym ruchom zgięcia i rotacji wewnętrznej kolana. Poszukiwane ścięgno (2) (patrz też ryc. 73) jest wyczuwalne między ścięgnem mięśnia pólścięgniste-go od góry a mięśniem krawieckim od dołu (patrz też ryc. 67) przy czym ten ostatni może je częściowo przykrywać.

Trudności w dostępie Patrz uwaga do ryciny 65.

Objaśnienia do rycin 65 i 66

1 Mięsień pólścięgnisty.

2. Mięsień smukły.