5.5. ZABIEGI CIEPLNE PRZY SPAWANIU 91
Drugą grupę przyczyn stanowią czynniki metalurgiczne, związane z wtrąceniami niemetalicznymi (przede wszystkim siarką tworzącą w stali kruche siarczki). Istotny wpływ ma nasilenie, rodzaj, kształt i rozłożenie tych wtrąceń. Bardzo niekorzystne są wtrącenia płaskie, o dużej powierzchni w płaszczyźnie blachy, obniżające plastyczność w kierunku grubości blachy.
Skłonność stali do pękania rozwarstwieniowego określa się najczęściej wartością przewężenia próbki walcowej rozciąganej prostopadle do powierzchni blachy. Jeżeli jest ono większe niż 25%, to uważa się, że stal jest odporna na pękanie. Istnienie pęknięć rozwarstwieniowych wykrywa się najskuteczniej badaniami ultradźwiękowymi i zaleca się badania obszaru złącza przed spawaniem i po spawaniu.
Proces cieplny spajania (spawania, zgrzewania, lutowania) powoduje często niekorzystne zmiany właściwości materiału podstawowego (rodzimego), głównie jego struktury, cech mechanicznych i korozyjnych, ponadto generuje naprężenia spawalnicze w złączach, a nawet prowadzi do ich pękania. Niektóre materiały mają na tyle ograniczoną spawalność, że bez przedsięwzięcia środków zaradczych wykonane z nich konstrukcje spajane nie mogłyby być bezpiecznie eksploatowane. Najczęściej stosowane i najbardziej skuteczne są zabiegi cieplne (obróbki cieplne). Są to:
— wstępna obróbka cieplna materiału przed jego spawaniem,
— zabiegi cieplne towarzyszące spawaniu, tj. podgrzewanie przed i w trakcie spawania,
— obróbka cieplna złącza lub całej konstrukcji po spawaniu.
Wstępna obróbka cieplna. Jej celem jest przygotowanie struktury materiału do spawania, przede wszystkim ujednorodnienie składu chemicznego i rozdrobnienie ziaren, poprawienie plastyczności, usunięcie naprężeń pozostałych po przebytych technologicznych procesach cieplnych i/lub mechanicznych (odlewania, walcowania, kucia, gięcia), które mogłyby być przyczyną pęknięć złącza.
Stopy żelaza poddaje się, jeśli zachodzi potrzeba, następującym rodzajom obróbki wstępnej przed spawaniem:
— stale niestopowe i niskostopowe, które były obrabiane plastycznie na zimno, poddaje się wyżarzaniu normalizującemu lub zupełnemu w celu rozdrobnienia ziarna i usunięcia naprężeń własnych;
— staliwa niestopowe poddaje się wyżarzaniu zupełnemu w celu uzyskania drobnoziarnistej ciągliwej struktury i usunięcia naprężeń odlewniczych;
— stale wysokostopowe kwasoodpome poddaje się przesycaniu w celu uzyskania jednorodnego austenitu.