92 (166)

VI. Ksztataude «iin(wi>nii|i> » Wmdi

« tym samym czasie liczba uczniów niepefaosprawr y ch kształconych « formach mesegregacyjnych wzrosła o 53 000 i w reks 2002 osiągnęła wartość prawie 66 000 (Sonderpodagogiseim ferder**g_ 2003- s. 5). posługuje: się liczbami berwzgtectoynu. można zatem nwwić o wytażsra postępie ilościowym w upowszechnieniu nwsegregacyjKgD kształcenia. Należy jednak pamiętać, że osunięto go dzięki zwiękaattea kobr uczniów kształconych w sposób specjalny, nie zaś dzięki redakcji zakresu kształcenia w szkołach specjalnych.

Fakt ten znajduje odzwierciedlenie w proporcjach Eczfcy aczaww kształconych w formach segregacyjnych i mesegregacyjnyca. Dane star ^styczne opracowywane przez Konferencję Ministrów Wyznań Rełpop-tych i Oświecenia Ptib&znego, które pozwalają na takie porewrasńa aie obejmują niestety całego okresu od wptowadzenia Zaleceń, a jedyme aa 1999-2002. Z nich zaś wynika, le w 2002 r. 133% uczniów aiepetoosocaw-aych uczęszczało do szkół ogółnodostępnydi i istnieje stała, choć bardu? słaba tendencja wzrostowa w tym zakresie ipor. tak i2X

pr*w system sskęfey jako aiepetao^sawni wzrosła o ponad 110 OK fottdh\ wzrost ten tna charakter systematyczny. nie skokowy, co posrrafa przewidywać. ze bętefe $*? takie utrzymywał w przyszłości, je3i Me «B*eią sje warunki tTirtenh systemu. Można wreszcie zauważyć, ze Saite tft&aióte nliBJ—jąrjrh specjalne pedagogiczne wsparcie zwiększa się wiemfeba* od \Jtegoru niepełnosprawności (por. tah. 5.D.

Mil ■a— > mn*» fW*P»KWS» wsparcia « RambSct Mont* fc«nj«c 8Mh JhMuśaąwscw śjtawnf r Sńuier H&-3NP.2003, s. 3)
	m	1»»	IW 1»1	19W	1999	2000	2691 2002
UHM** bak	*23* 39)472		»7» 4053$:	409855	469162	478827	487344 436244
SteąiMR wtoku-wsaww	£'M>		®2ts z» ?36	219755	256 SIS	258854	261 474 262 83
*mh»	161 a*	1«3?932	1)9474 184 965	19C100	212644	219973 226470 2328®
JhWMtt WTOK*- «KMN	SM2	9912	UC4’ 29861	10745	iz KO	14152	13 525 14515
•te	533.f	5*8?	53254 50735	a w	65587	66181	68736 70451
•te SBWCflt	*06	21*2	22412 22515	23 485	32 766	34902	38 47’ 41K2

Izrost zasięgu specjafcego kształcenia odzwierciedlają nie tylko fat-jj$ bezwzględne, ale i dane procentowe. W roku 1994 - 4,3% nomów w Jiemcaech uznawanych było za niepełnosprawnych, zas w roku 2002 jk 5o% iJiomdtrpiÓĄfęgtsd* FMmmg~. 2003, s. 4). Dane te dowody te praez ,s:arją dekadę zdolność niemieckiego systemu kształcenia do pmrwotaej integracji spadała mano. iż już wyjściowy poziom integrae» arna mekorzys^ue odbiegał od europejskiej średniej.

Spadkowi ałpfacśa systemu db pierwotnej integracji nie towarzyszy w NnacKch spadek, czy choćby szabthzacja liczby uczniów kształcony?* w wknhta specjataych. W roku 1994 z tej formy kształcenia kurzystato 382 W uczniów, zaś w 2002 r. - 429 000, co oznacza wzrost o ok. 12% IM Smśmptśtgagtstkt    2003. s. 6X Jak łatwo można wyliczyć

UkU

^.-pęszere- ? aczaiw* ńepołatspnidi • oiacwnaca sap^anync? M$avt(x' 'c-a Eepabfiee Fwforńwi kmwc i%) (Mtfc SmrnsadagfgsdK Eofoemg it SeMm Mii)

	1999	2MI	mu	2N2
	Stteły Szkoły	SSoiy sady	8deły StW	Scwa Sdte
	sfecjaha ogfe»-	ssecjaw o©»»-		seecjatoe agMw-
	ćostefw	ajśggao	ssyw	as*w
	88.4 Ui	85.8 U.4	8? U	36,7 U3

5.1.2. Hiesegregacyjne formy organizacji kształcenia uaniów niepełnosprawnych

Przemiany niemieckiego systemu ksatafcem* sęecjsbego ruc. j \ iwierciedłenie nie tylko w danych statystycznych, aie i w rokuor.vr.yvk drabinach podejmowanych w obszarze szkoteictwa. jak ocenia Pwet Fnedsam (20U4, s. 14b> w dorocznym raporcie siwrsątewyna przez lwią* zek Niemieckich Szkół Specjatayxh tYetband lVutscfeer Soodesschutea. 135