93 (133)

Składana na bok rampa to bardzo ważny element wyposażenia JHSV. Podobne konstrukcje zaprojektowano i przetestowano na dzierżawionych wcześniej katamaranach. W przeciwieństwie do statków cywilnych, które mają najczęściej zwykłe rampy opuszczane prostopadle za rufę i współpracujące z właściwie wyposażonym osprzętem nabrzeży terminali promowych, rampie na JHSV musi wystarczyć kawałek płaskiego, betonowego brzegu. Żuraw z lewej burty pozwoli na ustawianie kontenerów, czy śmigłowców złożonych do transportu. Na górze widać ciężkiego Sea Stalliona, w głębi na „parkingu" mniejszy Sea/rawk. Cztery sterowane pędniki gwarantują wysoką prędkość oraz manewrowość.

Tak wygląda „rozebrany" szybki transportowiec od Austala. Nie jest to JHCV, lecz wcześniejsza, mniejsza, 72-metrowa propozycja uniwersalnej jednostki wsparcia. Niemniej jednak konfiguracja jej wnętrza jest zbliżona i pozwala ocenić sposób wykorzystania miejsca wewnątrz tego morskiego wahadłowca.

(MMMMMM

jącą ustawianie pojazdów, złożonych śmigłowców, łodzi, a także ładunków w pojemnikach standaryzowanych, w tym kontenerach i na paletach.

JHSV otrzyma też żuraw załadowczy o udźwigu 20,11. Nowa jest też aranżacja pomieszczeń. Muszą one przyjąć 150 wyekwipowanych ludzi na kojach (w przypadku długich rejsów) lub alternatywnie 312 na fotelach lotniczych. Ważnym elementem zmian jest wygospodarowanie przestrzeni na instalacje wojskowe - głównie urządzenia łączności i nawigacji. Większość stanowisk operatorskich będzie rozmieszczona w BCI zlokalizowanym w centralnej części nadbudówki. Partnerem Austala, odpowiedzialnym za projekt, instalację oraz integrację systemów elektronicznych, jest General Dynamics Advanced Information Systems.

Kolejną istotną nowością jest pokład śmigłowcowy pozwalający na lądowanie ciężkiej maszyny w rodzaju CH-53 Super Stallion, ponadto za niską nadbudówką wygospodarowano miejsce parkingowe, które choć odkryte, oprócz możliwości parkowania mniejszego śmigłowca (np. typu SH-60 Seahawk) w sposób nie przeszkadzający innym operacjom lotniczym, pozwala na odtwarzanie jego gotowości operacyjnej. Ten „parking" usytuowano niemal dokładnie w połowie długości okrętu, co pozytywnie wpływa na stabilność i komfort pracy. Działania z udziałem aparatów latających wspomaga również stanowisko kontroli lotów umieszczone za nadbudówką.

Uzbrojenie okrętu jest symboliczne - ogranicza się do czterech obsługiwanych ręcznie wkm-ów, ustawionych na stanowiskach w narożnikach kadłubów. Ich przeznaczeniem jest bliska obrona przed zagrożeniem ze strony piratów i terrorystów.

_Platforma_

Wybrano charakterystyczny dla australijskiego producenta układ konstrukcyjny katamarana z kadłubami typu semi-SWATH, wykonany z sekcji płaskich i bloków z aluminium. Dwa bliźniacze zespoły napędowe rozmieszczono w każdym z kadłubów. Tworzą je po dwa silniki wysokoprężne, które poprzez przekładnie redukcyjne napędzają po dwa sterowane pędniki strugowodne. Taka konfiguracja napędu i szeroko rozstawionych kadłubów owocuje dobrą manewrowością, a także możliwością osiągania wysokich prędkości. Warto zwrócić uwagę, że jak dotąd jedynie US Navy kontynuuje wdrażanie do służby okrętów o konstrukcji wielokadłubowej, znajdując dla nich zastosowania w działaniach przybrzeżnych, w których prędkość, manewrowość, znaczna powierzchnia użyteczna pokładów oraz małe zanurzenie są ważnymi atutami. Istotna jest też ich zdolność do wykonywania rejsów pełnomorskich w czasie, którego nie są w stanie uzyskać jednostki konwencjonalne.

Do poprawienia własności morskich w trakcie rejsu tranzytowego z wysoką prędkością zastosowano stabilizatory w kształcie litery T, chowane do kadłuba w części dziobowej oraz sterowane hydraulicznie przerywacze, znajdujące się na krawędziach spływu kadłubów. Oba systemy są sterowane cyfrowo poprawiając jakość podróży i tak już stabilnej platformy, przy wysokich stanach morza. Kadłuby po stronie zewnętrznej są poszerzone oraz mają załamania, co zwiększa pływalność przy bardzo wzburzonym morzu.

Katamarany są wysoce zautomatyzowane. Wachta nawigacyjna na mostku liczy trzy osoby, ich stanowisko pracy jest panoramicznie oszklone, ponadto usytuowane wysoko, zastosowano także wysunięte na burty skrzydła umożliwiające obserwację w czasie manewrów.

Wszystkie rozwiązania konstrukcyjne, w tym siłowni i systemów ją nadzorujących, są rodem z katamaranów cywilnych. Nie zaimplementowano żadnych elementów właściwych okrętom, dzięki czemu przy zamawianiu serii utrzymano cenę jednostkową na poziomie 150-160 min USD, przyspieszono budowę oraz uproszczono konstrukcję.

Wahadłowiec dla wszystkich

JHSV jest przeznaczony do przewozu średniej ilości ładunków, w tym transportu wojska, techniki wojskowej - zarówno pojazdów, wozów bojowych, jak i obiektów oraz materiałów spakowanych. Ładunki toczne (ro-ro) mogą wykorzystywać dwudzielną rampę zainstalowaną pod kątem 45° do płaszczyzny symetrii jednostki, inne są zabierane na pokład za pomocą żurawia. W przypadku Army i Marines JHSV mają przewozić pododdział wielkości kompanii wraz z jej pojazdami lub batalion piechoty. Poza tym może uczestniczyć w misjach ewakuacji wojska, ludności, operacjach humanitarnych. Swoje zadania ma wykonywać głównie na dystansach operacyjnych w ramach danego obszaru działań, przy prędkości przekraczającej 30 węzłów.

JHSV będzie używany przez marynarkę oraz wojska lądowe, choć pierwotnie Departamenty Armii i Marynarki prowadziły niezależne poszukiwania jednostki tej klasy. Po wprowadzeniu serii do służby nastąpi jednak powrót do podziału ról - Army i Navy będą samodzielnie płaciły za swoje JHSV, będą odpowiedzialne za dobranie i szkolenie załóg, utrzymanie w linii oraz serwis. ■

Wszystkie ilustracje: Austal.

q /unra i TtcHtiiHH 0/ćUUu lilOJSUOtifH