79 (72)

AAI

AAT

culnris, z pdk. 2. winy, kto

... kto iest obciążony, Dem. 3) akcrriptoę Satptwv , t. c. aAa-tttop, bóstwo kary i zemsty, Ruhnk. Tim. p. 24.

. ótA:Tr,p{wSr/ę, tę, należący do obciążonego winą przekroczenia , oTcrrpoę, ruyri, Piat ztąd zgubny, szkodliwy, z pdk. 3.

aklr-nę, -6, t. c. afottnę, u Gramm.

ahróĘpjoę, ov , ( aXtrabo> Ętvoę) uchybiaiący gościowi zuchwały przeciwko niemu Pind.

aX'.ro<ppo?v^Ąrri, 1złośliwy sposób myślenia, Eeon. T. 64.

aAtTpaivw; t. c. ahraćyw , //es.    239. Agalh: 79.

o:\txptif rtę, tę, (rptfa) żyjący z morza, maiący z niego żywność.

aA«Tp£W, t. b. ÓtAłTEW, bez pewn.

ahrpta, ri, (aXttpóę,) zu chwalosć, złość.

aA:rpófitoę, oy, (fittrę) zuchwale, niegodziwie żyiący.

aAcrpówooę, óv, (vcióę) złośliwie, zuchwale myślący.

aAfrpóiroę, ov, ;/ara. aArrpó-trouę, maiący ittylną, niepe-yhybiaiącą nogę, niestały. Miuemaią, że tak iua Pseudo-p/ioc. 133.

ahrpóę, <?, pockr. zani. &At--rr/póę, uwióczyciel, złośliwiec, zbrodniarz, Satjxó.riy ah.rpóę, 11. 23, 595. zuchwalec względem bonów, oszust; a ogólniey łotr, szelma, używaiący obłudy, Od. 5, 182. II. 8, 301. Od czasów Theognisa i Pind. źnayduie się wyr. ten iako przmtn. o dwóch zakończ, zbrodniczy, złośliwy, zuchwały niegodziwy, 5pxoę aA. Tt.eogn krzywoprzysięstwo.

aktrpoijwn, ■*}» u poet. t. c. ahrpta.

' :xpotpoę, ov, (^rpźfto) morza maiący żywność, z morza żyiący, iak np. ryby, rybak, żeglarz i t. d.

a).trpvroę, by, tud. aAfrpu-' rri, (-tpów) ód morza skołatany, umordowany, %t7ptę, na inorzil spracowany , yeptoy , Theocr. 1,45.

aArruTToę, ov, ( tÓtttw } od morza uderzany, Aesch. Pers.

942. Eur. Or. 373. Inaczey a-

■ ( hkx-łi) |

aktarpa, ri, t. c. btXtv$-ń5pa aktiJTpttpóę, tę, altorpfizroę, 01), i aA.tarpotpoę, ov , ( urpt-ipoi) po morza w różne strony obracany albo miotany, Etatnie formy są itiep.

aktTatyo), P. riro, ( aAri) błądzić, uchybiać, wykraczać. II Iłom. nagadza się tylko sam meozii. czynu. rth.roy, //. 9 375. i często nieozn. śr. aAt tov-to , a.Xtricr%at; z pdk. 4 Scoiię. ahrio^ctt , wykroczyć przeciw kó'bogom,£^>£Tfiaę Aroę ćsA«T£7&af, ucliybić względem woli Jowisza, lln/n. /itr’ aSa-i>ę &AfT£tV, Hes. sc. 80 U poźn. kładzie się także i pdk. 3. $toię aXtrtty; prwn ĆtA«Tvjpi£yoę. Cz. ter. aAtira lub aAćrw nie źnayduie się nigdzie, aAfrącvtę&at ma Hes. op. 328. (Słowo to myl. wyprowadzano od A<-n? )

a/!TC«V£UTOę, OV, (Ajrav£0to^

nieubłagany, niedaiący się u błagać..

akniyńt. tę, (feti/oi ) rozciągający się aż dó piorza; 2) płytki, plaski, nizki, nizko położony, o morzu, osobl; płytkich i płaskich czółnach.

aXtTtppto>y, oy, (rep{Xix) z morzem graniczący.

a/.'fT£Ów i aA;?£&», formy pó-źnieysze żarn. aArratvw, aA:-T£w ma Aesch.

ex/.i-rr}[xtt., to, błąd¹, uchybienie, wykroczenie, grzech. ' ćtXtr-f,p.tyoę, prwstkówie iest. imsł. od nieuż. aA:V/;/a:, t. c. aAfTbtfótó, Od. 4 , 807. Bto7ę aAtrr{₁txcvoę, grzeszący przeciwko bogom ; beż pdku ma Hes. sc. 91. nićp. sp. czyt.

’aXtrr,p.zooę, ov, (W. !T tXr/0) I rip.tpa.') chybiający przyzwoitego dnia, pomiiaiący przyzwoitą porę, z&wcześnie urodzony, Hes. sc. 91. iak r,h-t6[tr.yoę, Scftaef. Greg.p 879 aA.{TY}U6TUVł3 , 7), u poet. t. c. ttAtTV)f*a.

ĆcAfT-OfiMÓ , ov, hlędńyj chybiający, wykraczaiący; zbrodniarz , 11. 24 , 157! 'oAtTT)p;oę, oy, tud. aA:r»;póę, c?, uchybiający, uwłaczaiący wykraczaiący, zuchwały, oi rr.c 5too .aXiryptot, Ar. Equ. 445. zuchwali przeciwko bogini; 2) len, który na siebie winę przekroczenia ściągnął, homo pia-

AiZTUiroę.

akirupoę, 6, (rupię') gatunek sera, ser słony, Philod.

ak.rw, cz. ter. iiieuż. zkąd wyprowadzają nieozn. aA<T£7v; ob. aA:Ta!Vw.

aXtf^opća,ri, (<f>$tćpi.>) klęska na morzu, rozbicie okrętu; od

ak.yZópoę, oy, w zn. czynu, niszczący na morzu, ó, korsarz.

aktySopoę, by, bier. na morzu zniszczony, zgubiony, rozbity.

ak<p).oioę,ó, ri,(<fXot6ę)wlaść. kora morska, gatunek dęba; ąuercus psetłd.o — suber Sani. dąb gąbczasty.

a).t(ppoauvo ; ż), próżność , głupstwo, szaleństwo, ód atkifpwy, oy, (ah.oę, <ppvjv) próżny, głupi, szalony.

bt\tyXacyoę, ov, (y\a~ya) ina-iący morską czyli szkarłatną szatę, wszkariat ubrariy, prwn. aAcrróp.fupoę.^ (

aAtw, ob. ah.y^ioy. aAitoę, psl\V. od aXtOęi nada-emriie.

«Axa~M, przedłużona forma słowa aAzćw, u poet. trag.

aXxata, r„ ogon, osobl. Iwa, Ap. Rh. żdaie się pochodzić, od aXhń, “gdyż lew w gniewie gwałtownie ogotiem riisza, a ik wfaśc. r. ż. od aAzaToę, a>a, t*7o; óćiiy, silny. aAzap, to, (pdk 2 i 3. nie używa się) obrona, ochrona, z pdk. 3. Tpcptaac, II. 5, 044. dla Troianów; z pdk. 2. ’Ax^a"

przeciwko Acheyczykom,

II. 11, 822. II. Horn. Ap. 193. Ap. Rh. 2, 1075. od aAztj.

a Az ew, pomagać, wstrzymywać, bronić, tryt, ob. aXtęb>. , a.)jtń, 0, irtoc, siła ciała, H-17, 212. Od. 9, 214. 17, 315. moc duszy, odwaga, męstwói II. 17, 409.    20,381. często

kładzie si*i w połączeniu ^Ł wyr. fiivoę, <r5evoę, (3ta, ty⁰' pta. Posp. u Iłom. odwaga żołnierska, waleczność, polą^cze" nie siły duszy z silą ciała w 'potyczkach i w odparciu nieprzyjaciela, ztąd 2) ochrona, obrona, posiłek, pomoc, A'-⁰! albo ix Atoę aAx»}, II. 8,