78 79

78

3. k/od, jebie kogoś,I jebie się z kimś,, [ndk] ‘ktoś, współżyje z l seksualnie’ NF Zenek jebie swoją babę bez przerwy. || Ta stara (fcj i jebała się z tym młodzikiem przez całą noc. || Czemuż tak |3 bezczynnie, efebie?... Mam urlop... dzisiaj nie jebię... (AS Sł 50) O ^ odczas. jebanie NP No dobra, kochani, żarcie gotowe! Wytrzyj z jebaniem do po kolacji? (JI Małż 105) O zdr. jebanko NP Jedyni lekarstwem na chandrę Severina... jest porządne jebanko. (JI Małż |?! □ Kieł, Tuf

4.    jebany 'taki, o którym myśli się jako o kimś a. o czymś bardzo zły^ ‘taki, do którego mówiący ma wrogi stosunek’ z pogardą i/lub ze zfo^ NP Czekał z niecierpliwością na wiosnę. Miał dosyć tego jebanej kożucha i zasranych buciorów, które w kółko musiał czyścić ż błot) i śniegu. || Niech żaden z was, jebanych zawodowców, nie waży się mnie ruszyć! (SPS ACh 96) || Grecki bożek. Podobno tak go nazywali — Wzdrygnął się, przeniknięty nagłym dreszczem. — Ostatnio d jebani Grecy tak mnie prześladują. (MN Grecki 112) □ Kieł, Stęp

5.    bodajby / żeby kogoś a. coś pies jebałl niech kogoś a. coś pin jebie! [ndm] przekl. NP Nie odezwę się do Pawła więcej. Bodajby gopie, jebał! || Co za drętwa impreza! Żeby to pies jebał! || Niech ją jebie piej nie będę prosiła o litość!

6. Cię jebię! [główny akcent zdaniowy na cię, ndm] przekl., przejaw stanu ekscytacji NP Cię jebię! Jaka fajna laseczka tu idzie! || Co aj wspaniale spodnie! Cię jebię!

7.    Ja jebię! [główny akcent zdaniowy na ja, ndm] przekl, przejaw stan, ekscytacji NP Ja jebię! Co za ulewa! || Ale się dziś odpieprzyłaś! Ja jebię! j

8.    coś jebie się komuś, [ndk] ‘coś się komuś miesza’ ‘coś się komuś j kręci’ NP Słabo już pamiętam dawnych uczniów. Nazwiska mi się jebię I dokumentnie. || Babci jebią się wszystkie stare banknoty. Za dużo zer | musi oddnać.

9. ktoś, jebie się z czymś a. kimś,, [ndk] ‘ktoś, zajmuje się czymś zbyt I długo’ ‘ktoś, obchodzi się z kimś₂ zbyt delikatnie’ NP Jebał się z tą robotę przez cały tydzień. || Nie jeb się tak z tym dzieciakiem! Wykąp i połóż spać

10.    ktoś, jebie kogoś, w dupę. [ndk] ‘o partnerze aktywnym, zwykle o mężczyźnie: ktoś, współżyje z kimś₂ seksualnie’ NP Jurek w każdy weekend jebie Jolkę w dupę. || On zawsze jebał w dupę każdą swoją nowę sekretarkę.

11.    pies kogoś a. coś jebał, [ndm] ‘o kimś a. o czymś, kogo a. co mówiący ignoruje w danym momencie’ NP Nie czekamy na tego twojego chłopa. Pies go jebał! || Nie wiem, czy ona wróci do Jurka. Pies ją jebał¹ II O jedenastej wszystko zostało ustalone: uciekną na Borneo. Pies jebał męża! Ona i tak nigdy go nie kochała. (HM Zwr 143)

12.    w mordę jebany ‘taki, o którym mówiąc myśli się jako o kimś a o czymś bardzo złym 'taki, do którego mówiący ma wrogi stosunek' [ ₀aiird(( i/lub ze złością NP Naszczał mi do buta, w mordę jebany! || Ty f! piofdę jebany gnoju! — zachrypiał „Misio”, łapiąc frajera za klapy, * ^strzelić mu byka na czoło. (WŁ Dobry 33) □ Bog-Waw: 157, Kieł ju £ob ponadto: chuj 16, dupa 81, kurwa 20, pizda 11

jebadło wuig.i

i jebadło ‘łóżko’ żart. NP Był taki zmęczony, że ledwo dowlókł się do upadla II Nie wytrzymam z tobą dłużej we wspólnym jebadle! — powielała żona do męża po dziesiędu latach małżeństwa.

4 jebadło ‘o kimś, kto ma duże potrzeby seksualne i lubi uprawiać seks' ri/ykle z pogardą i/lub politowaniem NP To stare jebadło nie daje mi nigdy Loocy spokoju, kiedyś mi cipę przewierci na wylot. || To jebadło kurwiło Lję we wszystkich hotelach w miasteczku.

3. jebadło czworonożne ‘łóżko’ żart. NP Kupili sobie w końcu jakieś upadło czworonożne. || Wszystkie ich dzieci powstawały w tym samym upadłe czworonożnym.

jebak

jebak [W -u, l.mn.: M -i a. jebacy] 'mężczyzna o wysokiej aktywnośd i sprawności seksualnej’ ‘mężczyzna, który ma duże potrzeby seksualne i lubi uprawiać seks’ wulg.l NP Ten jebak w końcu złapał syfa. | Nawet uje wiem, czy byliśmy kochankami — powiedziała ze szlochem Ucz. ^-Oczywiście, że tak. — Chyba tylko jebakami! (JI Małż 21) j| Robot-niczo-chłopskie syny potem idą na dziewczyny, dzielnie jebią chłopcy L- ba!, lecz największy jebak — ja! (JSz Zeb 50) O zdr. jebuś, ni. jebaczka, zdr. jebasia, jebusia, zgr. jebicha □ Tuf

Jednostka używana też jako wyzwisko,

jebaka

jebaka [W -o, l.mn.: M -i a. jebacy] ‘mężczyzna o wysokiej aktywności i sprawności seksualnej’ ‘mężczyzna, który ma duże potrzeby seksualne i lubi uprawiać seks’ wulg! NP Ta biedna romantyczka trafiła w swoim życiu na takiego jebakę. || Nie jestem dobry w pierdoleniu, Endri. Nigdy nie byłem dobry. Mój brat, ten to jest jebaka. Trzy razy dziennie, dzień w dzień. (HM Zwr 115) || Ten niedźwiedź to taki jebaka — powiedziała Ruthie — że nawet mnie by przeleciał. (JI Hotel 490) ||... spieprzaj, ty mały jebako! — syknęła kobieta w marynarskiej kurtce. (JI Świat 384) □ Bog-Waw: 158, Kieł, Stęp, Tuf Jednostka używana też jako wyzwisko.

79