anatomia
6

13

2. zewnętrzną (= pośladkową); na powierzchni pośladkowej przebiegają trzy kresy pośladkowe: tylna, przednia, dolna (patrz 4 rycina).

2. Kość kułszowa (os ischii)

Składa się z trzonu i 1 gałęzi. Trzon stanowi 2/5 panewki. Dolną część trzonu stanowi guz kułszowy; powyżej niego jest kolejno:* wcięcie kulszowe mniejsze, • kolec kulszowy,

• wcięcie kulszowe większe.

Od dolnej części trzonu odchodzi gałąź kości kulszowej (łączy się ona z gałęzią dolną kości łonowej).    ■

3. Kość łonowa (ospnbis)

Składa się z trzonu i 2 gałęzi ( gałęzi górnej i gałęzi dolnej). Trzon tworzy 1/5 panewki.

Gałąź górna kości łonowej odchodzi od trzonu i kieruje się do przodu, ku dołowi i przyśrodkowo (na odcinku przyśrodkowym jest powierzchnia spojenia). Na gałęzi górnej jest guzek łonowy i grzebień łonowy.

Gałąź dolna kości łonowej łączy się z gałęzią kości kulszowej.

UZUPEŁNIENIE:

MIEDNICA = 2 kości miedniczne + kość krzyżowa + kość gudczna

1.    Miednicę większą od miednicy mniejszej oddziela kresa graniczna (stanowi ją: grzebień łonowy, kresa łukowata kości biodrowej i linia biegnąca przy podstawie kości krzyżowej). Na poziomie kresy granicznej jest otwór górny miednicy (= wchód miednicy).

2.    Spojenie łonowe łączy dwie kości miedniczne.

3.    Kąt podłonowy jest zawarty między prawą i lewą gałęzią dolną kości łonowych (wykazuje dużą zmienność uzależnioną od płci).

B) KOŚCI KOŃCZYNY DOLNEJ WOLNEJ Kość udowa (osfemoris, fernur)

Jest najdłuższą i najmocniejszą kością szkieletu. Składa się z trzonu i dwóch końców. Koniec bliższy posiada: * głowę, * szyjkę, * krętarz większy (wyczuwalny przez skórę), . *krętarz mniejszy, * grzebień między kr ętarzo wy (łączący z tyłu oba krętarze).

Trzon ma kształt walca. Na powierzchni tylnej trzonu zaznacza się kresa chroparwa.

Koniec dalszy charakteryzują:

=> dwa kłykcie: • przyśrodkowy i • boczny (służą do połączenia z kością piszczelową);

=> dół międzykłykciowy (oddzielający od tyłu oba kłykcie);

=> powierzchnia rzepkowa (łącząca z przodu oba kłykcie; służy do połączenia kości udowej z rzepką).

Rzepka (patella)

Spłaszczona, trójkątna kość; brzeg górny stanowi podstawa rzepki, wierzchołek skierowany jest ku dołowi. Rzepka ma powierzchnię przednią i powierzchnię tylną (= stawową) służącą do połączenia z kością udową.