i jej niezawodność w działaniu nie sprowadzają się wyłącznie do parametrów elektrycznych. Dla zapewnienia niezawodności pracy lampa powinna być wytrzymała mechanicznie i zdolna do pracy w różnych warunkach klimatycznych.
W celu określenia mechanicznych właściwości, a także zdat-ności lampy do pracy w różnych warunkach cieplnych i w różnej wilgotności, stosuje się liczne metody specjalnych badań nieelektrycznych.
1.2. ELEKTRYCZNE WŁAŚCIWOŚCI LAMP ELEKTRONOWYCH I METODY BADAN
Elektryczne właściwości lamp elektronowych określane są za pomocą ich elektrycznych charakterystyk oraz parametrów.
Charakterystykami lamp elektronowych nazywamy krzywe, które graficznie przedstawiają zależność prądów anodowych i siatkowych od napięć na tych elektrodach.
Parametrami lampy elektrodowej nazywamy podstawowe wielkości, które charakteryzują jej właściwość i określają warunki eksploatacji [1]. Należy jednak zaznaczyć, że do chwili obecnej nie mamy ścisłej i jednoznacznej definicji pojęcia „parametry lampy” jako kryterium określającego jej właściwości, dlatego też poszczególni autorzy wkładają w to pojęcie różną treść.
W dalszej części niniejszej pracy z ogólnego pojęcia „parametry” wyodrębnimy kategorię „charakterystycznych parametrów lamp elektronowych” [2]. Charakterystycznymi parametrami nazywamy niektóre stałe wielkości, za pomocą których określa się związek między cząstkowymi prądami a napięciami w obwodach anodowym i siatkowym lampy elektronowej.
Powyższą definicję wyjaśnimy na przykładzie lampy trój-elektrodowej. Prądy anody i siatki w triodzie (I, i Is) stanowią funkcję dwóch napięć.— anody (UJ i siatki (Us), tzn.
(1.1)
(1.2)
9