badanie
1

lampy

(1.7)

zywamy współczynnikiem amplifikacji i określamy wzorem

„ __n «, _ 8 U, /

K._a — Qa ‘ uj--,

3 U« / /* = const

Z dwóch pozostałych parametrów (patrz równanie 1.4) jeden przy tych częstotliwościach praktycznie nie ma wpływu na pracę lam-

/31,    \    /3 I,

py I—- — przewodność wejściowa j , a drugi I---— — przewodność przejściowa) — zależy wyłącznie od pojemności międzyelek-trodowej anoda — siatka sterująca.

Przy częstotliwościach małych (akustycznych), tj. poniżej 10 kHz, do opisania elektrycznych właściwości lampy wystarczające są trzy parametry charakterystyczne K_a, S„ i o_a, powiązane równaniem (1.7).

W zależności od warunków pracy lampy, parametry charakterystyczne lamp elektronowych dzielimy na dwie grupy:

1)    parametry statyczne — parametry lampy określane bez obciążenia w obwodzie anodowym,

2)    parametry dynamiczne — parametry lampy określane przy obciążeniu w obwodzie anodowym.

Metoda pomiarów wszystkich parametrów statycznych opiera się na teoretycznych definicjach tych parametrów, zgodnie ze wzorami (1.5), (1.6) i (1.7). Szukaną wartość parametrów można określić ze stosunku przyrostów prądów i napięć, zastępując w tych wzorach pochodne cząstkowe małymi skończonymi przyrostami prądów i napięć, zakładając przy tym, że roboczy odcinek charakterystyki, dla którego określamy parametry, jest prostoliniowy.

Przyrosty napięć podawane na elektrody lampy mogą być: 1) stałe, 2) zmienne, 3) impulsowe.

Metoda pomiaru parametrów statycznych jest uzależniona od charakteru przyrostu napięć i w związku z tym rozróżniamy:

1) metodę pomiaru parametrów statycznych przy przyrostach stałych (metoda dwóch punktów z kompensacją prądu anodowego);

11