2) metodę pomiaru parametrów statycznych przy przyrostach zmiennych (metoda stosunku napięć, metoda składowej zmiennej prądu anodowego);
3) metodę pomiaru parametrów statycznych przy przyrostach impulsowych.
Duży wpływ na dokładność metody ma wartość podawanych . napięć, przy czym ze zwiększeniem przyrostów dokładność maleje. Obecnie, ze względów technicznych, najbardziej rozpowszechniona jest metoda druga, tj. metoda przyrostów zmiennych.
Proces pomiaru parametrów w istocie swej polega na tym, że do elektrod lampy doprowadza się określone napięcia stałe, wynikające z warunków badań, a następnie po ustaleniu odpowiednich wartości prądów w obwodach elektrod oraz po ustaleniu normalnej, roboczej temperatury lampy, do elektrod doprowadza się małe przyrosty napięć, także narzucone przez warunki badań. W następnej kolejności znajduje się odpowiednie przyrosty prądów i na podstawie otrzymanych eksperymentalnych danych określa się szukane parametry. Najdokładniejsze wyniki pomiarów daje metoda stosunku napięć przy prądzie zmiennym oraz metoda kompensacyjna przy prądzie stałym. Jeśli pomiary nie wymagają dużej dokładności, wówczas najwygodniej posłużyć się metodą dwóch punktów, przy której wykorzystuje się przyrosty napięcia stałego; przy metodzie dwóch punktów mogą być zastosowane najprostsze przyrządy pomiarowe.
W niektórych wypadkach, zgodnie z warunkami badań lamp, istnieje konieczność określenia nie tylko parametrów statycznych, lecz również i odtworzenia charakterystyki statycznej. Przy odtwarzaniu charakterystyki statycznej, podobnie jak przy parametrach charakterystycznych, zależnie od metody pomiaru można stosować napięcie stałe, zmienne lub impulsowe. Wykreślenie charakterystyki można wykonać albo według pomierzonych punktów (co daje największą dokładność przy zastosowaniu odpowiednich przyrządów pomiarowych), albo za pomocą oscylografu. Ta ostatnia metoda wymaga mniejszego nakładu pracy, ale daje też znacznie mniejszą dokładność.
Dla uzyskania prawdziwych i jednoznacznych wyników badań.
12