badanie3

czynnik przewodności cieplnej alundu K oraz temperaturę rdzenia. Wówczas temperaturę powierzchni alundu można określić ze wzoru [7]:

Tp=Tr_dt-—d_p ln-^-,    (5.4)

2 K    drdz

gdzie:

T_p — temperatura powierzchni alundu,

T_rdz — temperatura rdzenia grzejnika,

P_z — moc żarzenia,

d_p — średnica rdzenia z pokryciem z alundu, drdz — średnica rdzenia,

K — współczynnik przewodności cieplnej alundu.

Wzór ten jest słuszny tylko w wypadku grzejnika idealnego, stanowiącego długi przewód metalowy, znajdujący się w powietrzu (nie zaś wewnątrz cylindra katody). Poza tym należy stosować ten wzór tylko przy dużej grubości pokrycia, ponieważ — jak wiadomo z prac. A. Szulmana [7] — temperatura rdzenia i temperatura powierzchni pokrycia praktycznie są równe przy grubości pokrycia rzędu 30 -i- 40 mikronów.

Metoda określenia temperatury za pomocą pomiaru oporności jest bardzo wygodna przy określeniu temperatur katod bezpośrednio żarzonych, wykonanych z czystego metalu. Tą metodą możemy również określać temperaturę katod tlenkowych, jeśli znamy odpowiednie współczynniki przewodności cieplnej.

Metodę pomiaru oporności stosujemy w niektórych wypadkach przy pomiarach temperatury siatek lamp elektronowych. Napotykamy tu jednak wiele trudności. Oporność drutu siatki jest bardzo niewielka, ponieważ według technologii wykonania wszystkie zwoje są krótko zwarte wspornikami i całkowita oporność siatki z cienkiego drutu dla lamp odbiorczych jest rzędu 10^-5 O. Pomiar tak małych oporności wymaga specjalnych przyrządów i nie zapewnia dostatecznej dokładności. W celu zbadania temperatury siatek wykonuje się specjalne lampy o spiralnych siatkach z dwoma wyprowadzeniami.

W laboratorium LETI metoda pomiaru oporności była stosowana przy określeniu temperatury siatek lamp doświadczalnych (o siatkach z dwoma wyprowadzeniami), przy czym otrzymano wyniki zgodne z obliczeniami [8].

63