badanie9

pływu prądu siatki, przy czym wartość tego prądu jest r ^U'

równa 1 = -.

K.l

Układ szeregowego włączenia polaryzacji (rys. 7-8) jest dlatego wygodny, iż w tym wypadku stałe napięcie polaryzujące można mierzyć bezpośrednio woltomierzem prądu stałego. Dodatkowe napięcie polaryzacji na siatce, które powstaje na kondensatorze oddzielającym Cj, może być nieco zmniejszone za pomocą włączenia opornika rozładowującego do obwodu napięcia polaryzacji. Główny mankament tego układu — to oporność pomiarowa i?i„ włączona szeregowo ze źródłem zasilania. Dlatego przy pomiarze spadku napięcia, powstałego na tej oporności na skutek przepływu zmiennego prądu siatki, wielkość tego napięcia może okazać się współmierną z wielkością tętnień stałego napięcia doprowadzanego do siatki. W celu zmniejszenia tego błędu źródło napięcia stałego musi mieć jak najmniejsze tętnienia.

Pomiar napięć impulsowych na elektrodach lampy

Niewielkie napięcia impulsowe mogą być zmierzone bezpośrednio za pomocą oporników pomiarowych oraz oscyloskopu lub woltomierza impulsowego. Natomiast przy pomiarze napięć rzędu dziesiątków kijowoltów, jeśli napięcie szczytowe nie może być doprowadzane bezpośrednio do wejścia oscyloskopu, stosujemy różnego rodzaju dzielniki napięć (oporowe, pojemnościowe oraz RC). Wszystkie one mają jednak tę wadę, że zniekształcają kształt impulsu. Na przykład dzielnik oporowy odkształca czoło impulsu prostokątnego z powodu niezrównoważonej pojemności wejściowej oscyloskopu. Dzielnik pojemnościowy natomiast zniekształca płaską część impulsu wskutek rozładowania pojemności wejściowej oscyloskopu (lub woltomierza wartości szczytowych) przez oporność wejściową obciążenia. Dzielnik pojemnościowy wespół z indukcyjnością doprowadzeń może stworzyć obwód rezonansowy, co z kolei doprowadzi do powstawania pasożytniczych drgań, które również zniekształcą impuls. Mniejsze zniekształcenie da-

89