bis 1

Rys. 130. Wymagane przez PRS prześwity śruby w oknie śrubowym [II]; a) odległość krawędzi natarcia steru od skrzydła śruby; b) odległość skrzydła śruby od ramienia śrubowego tylnicy; c) odległość wierzchołka śruby od górnej części tylnicy; d) odległość wierzchołka śruby od stopy tylnicy; e) kąt rozchylenia wodnicy na górnym odcinku ramienia śrubowego tylnicy na wysokości 0.7 promienia śruby mierzonej w górę od osi śruby

133. Rufa typu Mariner

Na współczesnych dużych statkach najczęściej stosuje się rufy typu Mariner z ty lnicą odlewaną ze staliwa lub spawaną z giętych płyt. Stopa tylnicy, a zarazem tylna część rufy, jest skośnie podcięta. Ster zawiesza się mniej więcej w połowie jego wysokości na wsporniku, chociaż stosowane są rozwiązania bez wspornika, ze sterem podwieszonym jedynie na trzonie sterowym. Na większości statków rufa ma zakończenie w postaci płaskiej pawęży. Typowy kształt rufy Mariner z tylnicą spawaną z płyt przedstawia rysunek 131.

Rys. 131. Rufa typu Mariner z tylnicą spawaną % ,

^N ptyt

13.4. Grodź rufowa

Grodź rufowa oddziela od reszty statku pn> ,    ,    .

rufowego. W grodzi tej znajduje się otwór na zam^ ^rzen s raJtiika wału śrubowego. Połączenie kołnierza pochwy z ciem^>°r^1W^ powinno być szczelne. Omawiana grodź w dolnej (k ^oszy^^,em S^rodzi jest wąska, co wynika z kształtu wodnic w rejon} r ^ ^cz?sci

jących dobry dopływ wody do śruby napędou,^™^ ^zaP^eWn]a_ i • •    .    .    .    .    ^J    ma poziome

usztywnienia, z tym ze rejon otworu na pochwę w^ ^{J r} _o .

obramowany pionowymi usztywnieniami, od który^    f J^es

poprowadzone krótkie odcinki poziomych uszty^^, yf , ^s5

szerokiej, części grodzi (powyżej pokładu lub Pl^formy leżących ponad linią wodną) kierunek usztywnień może k. ,    .    . ^y

pionowy (rys. 132).

Grubości płatów poszycia tej grodzi oraz pa_{f;im jej wi} i wiązarow określane są według przepisów, tak jak j_nnYc^ _er , . przy czym w rejonie otworu na pochwę wału _śru^_owego poszycia są pogrubione.    ^{H y}

179