kuje się go na podstawie oznaczenia udziału pyłku przewodniego w osadzie miodu wym metodą analizy pyłkowej miodu. Zasada oznaczenia polega na określeniu pro centowego udziału pyłku z poszczególnych gatunków roślin w osadzie miodowym. Pyłek występujący w ponad 45% ich liczby określa się jako przewodni, a miód z lej rośliny uznaje za odmianowy. Dla występujących w Polsce takich miodów, jak; akacjowy (z robinii akacjowej) za wystarczający przyjmuje się 30% udziału pyłku /. tej rośliny, a dla lipowego - 20%.
Miody różnią się między sobą barwą, smakiem, zapachem i konsystencją. Roz różnią się w związku z tym miody jasne, które po skropieniu mają zabarwienie bia łe, kremowe lub żółte, oraz miody ciemne, które z kolei po skrystalizowaniu są jas no- albo ciemnobrązowe (czasem z odcieniem zielonkawym). Powszechnie uważa się, iż miody jasne, głównie reprezentowane przez nektarowe, są na ogół delikatniejsze w smaku od ciemnych, określanych jako bardziej ostre i „drażniące”. Ponadto, w większości przypadków, właśnie miody kwiatowe odznaczają się wyraźniejszym aromatem. Miód może występować w postaci płynnej, przezroczystej, tzw. patoki, lub też w formie skrystalizowanej, czyli w postaci krupca mogącego przybrać mniej lub bardziej ziarnistą strukturę.
Przechowywanie miodu
Miód powinien być pakowany do czystych, suchych i szczelnie zamkniętych naczyń, które nie powinny być wykonane z materiału powodującego zmiany jakościowe miodu. Pomieszczenia do przechowywania miodu powinny być suche (wilgotność względna powietrza 65-75%), czyste, dostatecznie przewiewne, wolne od obcych zapachów i szkodników, zabezpieczone przed dostępem owadów. Temperatura przechowywania powinna być nie wyższa niż 18°C. Ponadto miód w opakowaniach szklanych należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Ocena jakościowa miodu
Ocena organoleptyczna, możliwa do przeprowadzenia w warunkach dostępnych każdemu obejmuje: sprawdzanie konsystencji, barwy, zapachu, smaku oraz orientacyjne określenie, czy miód odpowiada wymaganiom.
Normy jakościowe. Wymagania organoleptyczne oraz cechy dyskwalifikujące podano w tabeli 146 zgodnie z PN-88/A-77626.
Sposoby określania konsystencji, barwy, zapachu i smaku miodu są następujące:
Konsystencję należy określać przez obserwację ściekania miodu z drewnianego lub metalowego mieszadła lub na podstawie wyglądu kryształów w rozmazie miodu na szkiełku przedmiotowym.
CO
E
c/)
Bf
=§ o
o o
© O)
£
E
&|
N S >» o h cl
CO r-
"Ii
K 2
Ę
CO
CM
CD
f'-
00
00
O)
$
o
O)
_0J
©
N
0 N CO
01 Zł T3 O
0)
&
3
©
$
W
>%
■O
>%
sz
o
0)
o
N
<0
l—
0
<D
c
N
01 Q) O C CO
o>
k_
o
co
'c
co
o>
CO
E
>s
co
T—
3
UJ
co
<
j= «
ó o g-
•N © X •-= CL E
•S co
©
CO
o.
co
N
CO
O
C
0)
o
*
£
<0
c
w
i
•o
O
N n
i
E
co
co
o :=,
© O
a tu
iS © -*
CO N ©
Ó
I
CL
©
&
O >
-I
c .2 .o $
€ 1
§.i
O
>i ©
C m ^ — © CL
CO N —
_ ©
O © © £ N O
3 a.
o 2
CL <0
m E « 3 ar n O) o
si © 2 o -o
© 5
II
N O) O £ U 'O ©
o 1 •n .*
Ń ©
3 O)
o
© . .m ©
2 o g> C ^ -O ^ ©. o © CL c
© ©"
© © ay .»
o) E
N ©
£ N © o
CJ JD
©J
c
©
o
"O .©
o >
U
Q_ -C D . O W >s © O c O. N = © 5
© N >
3
‘c ,
© aj
o
£ '£
© JD © ©
>• N
£ g © E
Q_ CO
c5 &
© o "c ©* .* 5 °> © .2 n £ n o © o .© © c O 0> T3
a. -c
o.3
Ol C
©
to
g*
w E
T3 © © C
t! « o. i
g
©
N
CO
.O CO 2 £ , o £ E t5 © la
© -^r
I § © ^ -a p
s I
-O 0)
o
•O
© © C £
£ i
£ i
S 3
J3 C
El
$ -a © o .* c c co o ©
CD $
.2 o c '
.® a
nobrązowej pszczelego kiem gorzkawym
Nektarowo- nektarowo- od zielonkawej do od jasno do cie- ciecz gęsta, po krystalizacji słaby, lekko mało słodki, łagod-
-spadziowy -spadziowy brunatnozielonka- mnobrunatnej drobno- lub średnioziamista korzenny ny