CCF20090530005

''.•- /.; V ul a.'--

Wk:

e rt. .■ mJiśf OMte&ćM

292

VII.- LASKA BOŻA

•Ad®

im

••wtóa

INDICULUS

it

293

• 'vr ■ 7/flflł

pomocą wykonać dobrowolnie to, co mamy nakazane.

* ■ /, ■

gdybyśmy bez daru łaski mogli niełatwo wprawdzie, ale p nak spełnić Boże przykazania — n.b.w.” Pan Jezus bawi mówił o owocach [spełnienia] przykazań, gdyż nic p#p dział: Beze mnie trudniej wam jest uczynić, ale: „Beze m nic uczynić nie możecie” |J 15, 5; por. nr 3J.    i

14    9. Także i na to patrzymy uważnie, co czyni

\f₇ Kościół święty w sprawowaniu chrztu na całym ś

ssm

mu

't*

m

Dzieci lub dorastający przystępując do sakramentu odro nia nic prędzej dostępują do źródła życia, zanim kapłani zorcyzmami i tchnieniem nie wypędzą z nich ducha nie

stego, aby w tym momencie zgodnie z prawdą ukazać, jo

*• ■

to „książę tego świata wyrzucony jest na zewnątrz” [J I 31], i jak „najpierw mocarz zostaje, związany” [Mt 12, 29 a potem sprzęt jego zrabowany [Mk 3, 271 staje się własm ścią zwycięzcy, który wywiódł więźniów pojmanych 8] i „ludzi obdarzył darami” [Ps 67, 19].

ma j A gdybyśmy spostrzegli, że coś w nas z przyczyny na-i'<» u j uiszczenia się słabnie, gorliwie uciekajmy się do który „wszystkie niemoce twe leczy i ocala od zguby hu /vcie” [Ps 102, 3 n], a do którego codziennie kierujemy h Iowa: ,J nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode

fUyn" |Mt 6, 13].

\

10 Co do głębszych i trudniejszych punktów poruszanych i u l ilii, o których szerzej rozprawiają ci, co polemizowali heretykami, to jak nie mam odwagi ich lekceważyć, tak inio nie uważam za konieczne niczego do nich dodawać. Do " y/uawania bowiem łaski Boga, którego dziełu oraz godno-m i najmniejszego uszczerbku czynić się nie godzi, uważamy .i wystarczające to, czego nas nauczyły pisma zgodne z wy-» l wspomnianymi normami Stolicy Apostolskiej i to tak dalece, że po prostu nie uważamy za katolika tego, kto by się wydawał być przeciwny twierdzeniom wyżej określonym.

15

141

248

Tymi więc kościelnymi normami oraz z Boskiej nauki czerpniętymi dokumentami tak z Bożą pomocą umocnieni

»    9. ' Vv7^:: ;V3

jesteśmy, że Boga wyznajemy sprawcą wszystkich dobrych

chęci i uczynków, wszystkich dobrych pragnień i cnót, które począwszy od pierwszego momentu zaistnienia wiary, do Boga prowadzą. 1 nie wątpimy, że wszystkie

A: '713SM

kie zasługi, uprzedza Jego łaska, która sprawia, że do do

* * • * • • • ‘ * brego uczynku i chęć w nas powstaje, i jego wykonanie [pot

Fłp 2, 13]. Tą pomocą i działaniem Bóg oczywiście wolnej woli nic znosi, ale ją wyzwala do przeobrażenia się z mrocz nej w świetlaną, ze złej w dobrą, z chorej w zdrową, z nie ^m roztropnej w przezorną. Tak wielka bowiem jest Boga względem wszystkich ludzi, iż chce On, aby naszą za sługą były jego dary, i wieczną nagrodą obdarza w zamian za to, czego sam był udzielił [por. św. Augustyn,, list 19 — PL 33, 880). Owszem działa w nas, abyśmy chcie i czynili to, czego On chce, i nic pozwala przebywać w bezczynnie temu, czym dla działania, a nie dla zaniedbywania obdarzył tak, byśmy się stali współpracownikami łaski

Mmm

1

mm®

SYNODY W ARLES i LYONIE

(473)

■

Wyznanie wiary Liicidusa

i

•    ł

Lucidus,' kapłan przy kościele w Riez (phi. Galia), głosił poglądy o łasce, które stawiały człowiekowi jeszcze większe wymagania niż św. Augustyn. Biskup Liicidusa, Faustus / Riez, były opat w Lerynie (433-461), wystosował do niego lisi w 473 r. z nakazem podpisania kilku zdań potępiających rygorystyczne wnioski skrajnych nauk św. Augustyna (PL53, ()Hl-682; CSEL 21, 161-165). Lucidus wypaczał naukę Augustyna, lecz nie był sekciarzem. Nie mamy żadnych dowodów w historii na istnienie jakiejś sekty głoszącej predestynac-janizm w V wieku na terenach Galii. Lucidus podporządkował się synodowi w Arles i powtórzył swoje wyznanie wiary przed rozszerzonym synodem prowincjonalnym w Lyonie.

Faustus w ciągu trzydziestu lat pobytu w Lerynie zachowywał postawę pełną rezerwy w stosunku do nauki. św. Augustyna. Jego dziełko „De gratia et libero arbitrio” (CSEL 21;

ni CO 4 ni    \ M/inip/iM/) m/i c Iriito 1f y/itnroii