CCF20091116007

236

Osadzenie cząstek proszku powodowane jest oddziaływaniem sił

236

Q Q₁ e_ar²

mi

gdzie:

Q - ładunek cząsteczki,

Qi - ładunek odpowiadający powstały przez indukcję na powlei/nlllil przedmiotu,

cp - potencjał miejscowy cząsteczki w odległości r od powierzchni,

_£a - stała dielektryczna materiału znajdującego się pomiędzy cząstei /łuinn proszku a powierzchnią naładowaną obiektu (zazwyczaj powietrzu), r - odległość pomiędzy cząsteczką proszku a naładowaną powierzchniu obiektu.

Spiekanie napylonej warstwy proszku odbywa się w urządzeniach grznjnyi li w ściśle określonej temperaturze i w ciągu doświadczalnie ustalonego c/mmi Zakres zastosowań napylania jest obecnie bardzo szeroki i nawet przy ogi«nl czeniu do nanoszenia sproszkowanych tworzyw polimerowych (termoplntilyi nych - poliamidów, polietylenów, PCW, octanu maślanu celulozy oraz tanin i

utwardzalnych żywic epoksydowych, poliestrowych, akrylowych i polluroli.....

wych, istnieje możliwość ich nakładania na takie podłoża, jak metale, drawin* papier, tektura, tkaniny, beton, kauczuk, szkło, ceramika, jeśli tylko wymlanlnii" materiały wytrzymują temperaturę spiekania naniesionej warstwy proszku.

Metoda napylania elektrostatycznego znalazła głównie zastosowanie pi/y zabezpieczaniu wyrobów w produkcji masowej, takich jak:

-    mebli metalowych,

-    sprzętu gospodarstwa domowego, jak: pralki, chłodziarki i in.,

-    elementów konstrukcji stalowych, w tym rur do transportu gazów i cl«< /y (pokrywanie obustronne), obręczy kół samochodowych,

-    pojemników do gaśnic, butli gazowych, butli dla nurków,

D. Nanoszenie powłok metodą zanurzeniową

Metodę zanurzeniową stosuje się przede wszystkim do powlekania takich przedmiotów, na które ze względu na ich kształt nie można nanosić powłok za pomocą tzw. noża lub walca, przez wylewanie lub natryskiwanie. Są to części maszyn lub aparatów o konstrukcji złożonej, zbudowane często z elementów o znacznej grubości. Zanurzeniowa metoda powlekania jest stosunkowo prosta i łatwa do wykonania, urządzenia do nanoszenia powłok są proste i mało kosztowne, łatwe do wykonania we własnym zakresie. Również mechanizacja procesu powlekania nie przedstawia takich trudności, jakie występują w wielu innych przypadkach powlekania lakierami, tworzywami sproszkowanymi lub dyspersjami. Jednym z ważniejszych czynników pomyślnej realizacji procesu powlekania jest dysponowanie tworzywem o Własnościach spełniających warunki przetwórcze (odnoszące się do samego powlekania), jak i powłokotwórcze, decydujące, obok poprawnej techniki nakładania, o jakości powłok. Są to własności. zachowanie lepkości i stabilność czasowej odporności na sedymentację i na wpływy temperatury, niewykazywania skłonności do zapowietrzenia, własności tiksotropowe i inne. Powlekanie zanurzeniowe można prowadzić po uprzednim podgrzaniu przedmiotu lub bez podgrzania. W obu przypadkach przedmiot jest zanurzany i wynurzany z określoną prędkością, a również czas powinien być ściśle określony. Zanurzenie prowadzi się z wielką starannością a przede wszystkim z zachowaniem stałej prędkości. Dlatego też zaleca się stosowanie do tego celu urządzeń z napędem mechanicznym, hydraulicznym lub pneumatycznym. Zanurzane przedmioty są często obracane, co ułatwia zwilżanie i wyparcie powietrza. Wynurzenia dokonuje się jeszcze wolniej niż zanurzania. Najczęściej do powlekania zanurzeniowego stosuje się pastę PVC (pla-stizol).