CCF20091204031

•    stopniowe zwiększenie ogólnej wydolności fizycznej i wieńcowej;

•    wyrabianie motywacji do ćwiczeń i do współpracy z personelem prowadzącym ćwiczenia;

•    oddziaływanie psychoterapeutyczne;

•    szkolenie na temat istniejącej choroby;

•    akceptację związanych z nią ograniczeń, unikanie czynników zagrożenia, dających się eliminować;

•    dalsze postępowanie usprawniające po opuszczeniu sanatorium.

87. Jakie rodzaje ćwiczeń wykonuje chory w czasie pobytu w sanatorium?

Formy aktywności ruchowej są różnorodne, a mianowicie:

•    ćwiczenia ogólnie usprawniające, układane w toki trwające minimum 30 minut przez 4 dni w tygodniu;

•    ćwiczenia na ergometrze rowerowym wykonywane raz dziennie;

•    chodzenie po schodach;

•    marsze w terenie z obciążeniem i bez obciążenia;

•    ćwiczenia z elementami treningu interwałowego;

•    gry i zabawy ruchowe uprawiane w formie rekreacyjnej, bez współzawodnictwa. Program aktywności ruchowej należy opracować indywidualnie dla każdego chorego.

Ponadto chorzy mają możność pobierania zabiegów balneologicznych i fizykoterapeutycznych.

88. Jakie rodzaje ćwiczeń zaleca się chorym na chorobę

niedokrwienną i zawał serca?

Powinny to być ćwiczenia dynamiczne dużych grup mięśni, zwłaszcza kończyn dolnych, które mniej obciążają lewą komorę serca niż ćwiczenia mięśni kończyn górnych. Nie wolno stosować ćwiczeń izometrycznych!

89. Opisz metody służące do ustalenia wielkości wysiłku fizycznego

w czasie ćwiczeń w sanatorium.

Zlecając próby określania wielkości wysiłku w czasie ćwiczeń należy brać pod uwagę czas, który upłynął od dokonania się zawału, rodzaj zawału (powikłany, niepowikłany) i wiek chorego. Najlepszym wskaźnikiem wydolności fizycznej i wieńcowej chorego jest wynik próby wysiłku submaksymalnego. Przyjmuje się, że w pierwszym okresie ćwiczeń liczba tętna w części głównej toku nie powinna przekraczać 40% liczby tętna uzyskanej w tej próbie.

37