B

AMERYKAŃSKI BOMBOWIEC POKŁADOWY

DOli

Opracowanie: BOHDAN WASIAK

jjDi

DANE TAKTYCZNO-TECHNICZNE (wg Combat Aircraft B. Gunstone'a)
Rozpiętość	-12,65 m
Długość	-10,06 m
Masa własna	- 2970 kg
Masa w locie	- 4320-4850 kg
Prędkość maks.	- 410 km/h
Pułap operacyjny	- 7400 m
Promień działania	- ok.730 km
Zasięg	- ok. 2200 km
Załoga	- 2 osoby
Napęd: jeden 9-cylindrowy. gwiaździsty silnik Wright R-1820 O mocy 1015 KM
Uzbrojenie: 2 stałe km Browning kal. 12,7 mm 1-2 ruchome km Browning kal. 7.62 mm
1    bomba 454 kg lub 2    bomby po 45 kg	225 kg
Model wykonany jest w skali 1: 33

Interesująca była historia prezentowanego samolotu, który w decydujący sposób zaważył na przebiegu wojny morskiej na Pacyfiku.

Służbę w L S Nary rozpoczął „Dauntless” już w 1939 roku. jako pokładowy bombowiec nurkujący. X powodu nudo imponujących osiągów, szczególnie w zakresie szybkości, nie wzbudził entuzjazmu wśród latających na nim załóg, co uzasadniały mankamenty dwóch pierwszych wersji SBD-1 i 2.

Samolot nie byl opancerzony, a tym samym wrażliwy na ostrzał broni małokalibrowej, stabo uzbrojony, o miernej szybkości maksymalnej i niewielkim promieniu działania.

Do nie kwestionowanych zalet należały duża zwrotność i dobre osiągi w locie nurkowym.

Wersja SBD-3 otrzymała niezbędne opancerzenie kabiny załogi oraz samozasklepiające się zbiorniki paliwa.

Wzmocniono ruchome uzbrojenie obronne dodając (w niektórych seriach) drugi karabin maszynowy 7,62 mm. Głównym uzbrojeniem „Dauntlessa” były jednak bomby, a raczej, jedna bomba o masie 1000 funtów (454 kg), dużej sile przebicia i z zapalnikami z opóźnieniem. Stosowano również bomby wagi 500 funtów o różnej charakterystyce działania, odłamkowe, burzące i zapalające.

Tysiącfuntowe bomby z łatwością przebijały nawet opancerzo-

2 - MAŁY MODELARZ ny pokład i eksplodowały dopiero w dolnych kondygnacjach atakowanych okrętów, pod warunkiem oczywiście, że trafiły w obiekt. Potwierdzeniem zalet było zatopienie przez nie, tylko w 1942 roku, sześciu japońskich lotniskowców i znacznej liczby innych jednostek pływających. Ponadto, głównie przy ich udziale, zatopiono dwa japońskie giganty, pancerniki Yamato i Musa-shi. Duża szybkość nurkowania i zwrotność sprawiły, że SBD-3 odgrywały często rolę myśliwców osłaniających własne lotniskowce przed atakami samolotów torpedowych i odnosiły tutaj znaczne sukcesy.

Klasyczny atak „Dauntlessów" na lotniskowce prowadzony był grupami 8-12 maszyn nadlatujących od dziobu okrętu na wysokości 4-4,5 tys. metrów, minięciu go, a później... pół szybkiej beczki, drążek na siebie i w stromym locie nurkowym uplasowanie się w osi atakowanego okrętu oraz zwolnienie bomby na wysokości ok.500 m.

Lot nurkowy był hamowany charakterystycznie perforowanymi hamulcami aerodynamicznymi, wychylanymi na dolnych i górnych partiach skrzydeł. Zwalnianie bomby dokonywane było za pomocą specjalnej prowadnicy, a obejmujące bombę widełki wyprowadzały ją poza krąg śmigła i stabilizowały w momencie wyczepienia.

Dokończenie na str. 7