CCF20110307045

W tablicy widoczna jest wada metody mechanicznej, a mianowicie skrócenie ,szeregu obserwacji o wartości skrajnej. Zaletą natomiast jest zdecydowanie prostota obliczeń i możliwość wykrycia metodą „wzrokową” tendencji zmian zjawiska.

W naszym przypadku, na podstawie analizy wzrokowej ostatniej kolumny, możemy stwierdzić, że liczba wypłaconych odszkodowań, wykazuje tendencję wzrostową.

Jest to widoczne również na wykresie (kolor granatowy - wartości empiryczne, zielony -średnie 3 okresowe, żółty średnie 4 okresowe).

ZADANIE 9

Poniższe tabela przedstawia kwartalne dochody ( w $ ) z akcji akcjonariuszy koncernu Coca-Cola w latach 1995-1996. Ustalić, czy wysokość uzyskiwanej dywidendy wykazuje zmiany sezonowe. Ocenić względne i bezwzględne poziomy wahań sezonowych i zinterpretować je.

lata kwartał	I	II	III	IV
1995	0,26	0,36	0,46	0,26
1996	0,32	0,42	0,52	0,34
1997	0,35	0,47	0,59	0,36
1998	0,38	0,51	0,66	0,38
1999	0,43	0,57	0,75	0,48

Kozwiązunic

Sezonowość jest swoistą nierównomiernością, którą charakteryzują się szeregi czasowe, polegającą na występowaniu cyklicznych odchyleń, powtarzających się w tych samych jednostkach kalendarzowych, jeśli zostanie zachowana określona długość cyklu podstawowego (np. rok, miesiąc\tydzień).

Ustalamy sezonowość za pomocą względnych i absolutnych mierników wahań.

Najprostszym sposobem wyodrębnienia wahań sezonowych jest metoda oparta na średnich jednoimiennych podokresów. Wskaźniki sezonowość mają wtedy postać:

i=l

gdzie:

Sj - wskaźnik sezonowości dla i-tego podokresu

y, - średnia arytmetyczna empirycznych wielkości zjawisk w jednoimiennych podokresach

d - liczba podokresów (np. 4 dla kwartałów, 12 dla miesięcy)

Suma wskaźników sezonowości S-, powinna być równa liczbie podokresów, czyli:

d

SS_: =d

i=i

Wtedy wskaźniki Si nazywamy oczyszczonymi wskaźnikami sezonowości, a w przypadku, gdy relacja równości nie jest spełniona, wskaźniki noszą miano surowych wskaźników sezonowości.

Wskaźniki surowe poddawane są tzw. oczyszczaniu przez wprowadzenie poprawki korygującej postaci:

k =