CCF20120309002 (6)

!

i

- ocenia zagrożenia, zmiany w środowisku bezpieczeństwa oraz identyfikuje zjawiska i tendencje w zakresie rozwoju technologii, polityki, sytuacji militarnej, mające znaczenie dla Sojuszu Północnoatlantyckiego w rejonach jego odpowiedzialności (Areas of Responsibility - AOR) oraz zainteresowania (Areas ofInterests)'*.

Sojusz Północnoatlantycki poszukuje sposobów jak najlepszego wyposażenia struktur informacyjnych w nowoczesne technologie, umożliwiające zdobywanie oraz przetwarzanie informacji. Ważną rolę w tym względzie spełnia Konferencja Narodowych Dyrektorów ds. Uzbrojenia (Conference of National Armaments Directors - CNAD) oraz podporządkowane jej komitety i grupy robocze. W ramach prac CNAD realizowanych jest kilka programów, których celem jest uzyskanie lepszych zdolności informacyjnych z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć techniki. Jednym z nich jest program Połączone zdolności w zakresie wywiadu, śledzenia i rozpoznania (Joint Intelligence, Sumeillance & Reconnaissance). Szczególnie dużą wagę przywiązuje się do programów zapobiegania i walki z zagrożeniami terrorystycznymi. Podejście takie wyraża inne specjalistyczne przedsięwzięcie CNAD — Obrona przed Terroryzmem (Defence Against Terrorism), w ramach którego realizowane jest działanie Nowa Technologia dla Wywiadu, Rozpoznania, Siedzenia oraz Zdobywanie Informacji o Terrorystach (New Technology for Intelligence, Reconnaissance, Surveillance and Target Acąuisition of ter-rorists - ISRTA of Terrorists). Przytoczmy charakterystykę tego ambitnego programu, oddającą determinację oraz zakres działań NATO:

Jednym z najtrudniejszych wyzwań w walce z terroryzmem jest odnalezienie oraz śledzenie terrorystów, ze względu na anonimowość i tajność ich działań. W celu zwiększenia naszych możliwości w tym zakresie, sformułowaliśmy dla siebie trzy główne cele: szczegółowe zrozumienie cech charakterystycznych określających organizacje terrorystyczne; rozwijanie metod i instrumentów wczesnego ostrzegania oraz identyfikowania aktywności terrorystów; identyfikowanie, rokujących skutecznością wyników, obszarów badawczych. Organizacja Badań i Technologii NATO rozpoczęła koncepcyjne prace badawcze w obszarach, w których należy spodziewać się powodzenia, następnie przekaże ich rezultaty Głównej Grupie ds. Uzbrojenia.

Rozważane jest także wykonanie studium w celu zidentyfikowania potencjalnych nowych technologii dających się zastosować do działań wywiadowczych, śledzenia i rozpoznawania terrorystów. [...] Zatwierdzono studium Doradczej Grupy Przemysłowej (NATO Industrial Advisory Group) [...]. Grupa Uzbrojenia Sił Powietrznych (NATO Air Force Armaments Group ) organizuje [...] spotkanie nt. aspektów wywiadu osobowego (HUMINT) [...]. Wyniki tych przedsięwzięć pomogą nam na określenie sposobu dalszego postępowania. Podejmowane w tej dziedzinie wysiłki są koordynowane przez Jednostkę Technologii Antyterrorystycznej NATO (NATO Counter-terrorism Technology Unit)^{1 2}.

Kierownictwo polityczne i wojskowe Sojuszu od paru lat rozważa możliwość wprowadzenia kompleksowego systemu rozpoznania pola walki (celów naziemnych) pod nazwą System Rozpoznania Naziemnego NATO na Platformach Latających (NATO Airborne GroundSurrveillance - AGS). Konflikt w Kosowie wskazał na konieczność dysponowania przez Sojusz takim systemem, gdyż dotychczas sojusznicy mogli korzystać tylko z danych udostępnionych przez Amerykanów. Prace nad AGS prowadzone są również pod auspicjami Konferencji Narodowych Dyrektorów ds. Uzbrojenia. Wprowadzenie AGS umożliwi śledzenie naziemnych stałych oraz mobilnych obiektów i celów z dużej odległości, bez względu na warunki pogodowe. Informacje zebrane przez załogowe i bezzałogowe platformy systemu przekazywane będą do stacji naziemnych w dowództwach operacyjnych NATO^{3 4}. Architektura infrastruktury technicznej do zbierania informacji, będzie kompatybilna z różnymi systemami, będącymi w dyspozycji członków Sojuszu, co nie wpłynie negatywnie na współdziałanie.

Jedną z funkcji pełnionych przez wywiady jest zbieranie i analiza informacji dotyczących kontroli zbrojeń i rozbrojenia poprzez monitorowanie oraz weryfikację podpisanych porozumień rozbrojeniowych. Zdarza się niekiedy, że warunki porozumienia pozostają w sprzeczności z interesami uczestników, nawet gdy zawarte są w odpowiedzi na naruszenia, których dopuściła się jedna ze stron. W takich sytuacjach niezadowoleni uczestnicy będą poszukiwali sposobów uwolnienia się od ograniczeń⁵’. Egzekwowanie uzgodnionych środków wymaga podejmowania działań wielostronnych o charakterze międzynarodowym. Dlatego niezależnie od innych instytucji międzynarodowych nadzorujących proces kontroli zbrojeń, implementacja porozumień rozbrojeniowych, proces kontroli i weryfikacji, rozbrojenie i zapobieganie proliferacji różnego rodzaju broni jest integralną częścią strategii NATO. Sojusz wychodzi z założenia, że ustanowienie kompetentnych instytucji oraz wdrożenie programów monitorujących oraz weryfikujących, pozwoli zapanować nad problematyką kontroli zbrojeń i rozbrojenia, zapobiegnie zjawiskom budzącym niepokój oraz adekwatne reagowanie.

Sojusz podchodził kolektywnie do rozwiązywania problemów wynikających ze wszystkich porozumień rozbrojeniowych. Jednym z ważniejszych osiągnięć, które zmieniło oblicze obszaru euroatlantyckiego, było wynegocjowanie w 1990 r. Traktatu o Siłach Konwencjonalnych w Europie. To oraz kolejne porozumienia, takie jak Dokument Wiedeński czy Traktat o Otwartych Przestworzach z 1992 r., pozwoliły na przystosowanie się państw europejskich do nowej sytuacji po zakończeniu zimnej wojny. Zapewnieniu implementacji traktatów rozbrojeniowych służyły liczne programy pomocowe dotyczące niszczenia zapasów broni i amunicji, w tym wsparcie finansowe tych programów, m.in. ustanowienie Funduszu Powierniczego Partnerstwa dla Pokoju (Parlnership for Peace Trust Fund).

1

   Slalemenl ofWork for Intelligence Fusion Celi (1FC) Intelligence Analytical Support, F61521-03-D-5002-504109, 15 February 2007 F61521-03,

http://www.ramstein.af.mil/shared/media/document/AFD-071213-025.pdf. Dostęp zdnia 17.08.2008.

2

   NATO Capabilities Platming, brief to delegations on 12 September 2005. Cyt. za: Kriendler, NATO Intelligence..., op. cit., s. 3.

3

   Ibidem.

4

   Bailes, op. cit., s. 523.