.1 IO 11. ivu/,wi<i/;ama i oupowicuzi 3. uynamiKa cieczy rzeczywisiycn Jiv
Podstawiając zamiast prędkości kątowej w wyrażenie nn/30, otrzymujemy ostateczny B & Dla dolnego zbiornika (rys. 1-5.15b) układamy uogólnione równanie Bernoulliego wzór na moment hamowania: i przekroje 1 i 2):
M =
n2nvp
480/
CDĄ-d4),
który jest słuszny dla przyjętego modelu przepływu.
5.1.16. Spiętrzenie przepływu na zewnętrznej ścianie kolanka wywołuje wzrósł ciśnienia i w efekcie prowadzi do oderwania się strugi, jeszcze przed zmianą kierunku ruchu cieczy, natomiast przy ścianie wewnętrznej oderwanie strugi występuje na krawędzi, co wywołane jest gwałtowną zmianą kierunku przepływu.
Obszary oderwania oraz kierunki wtórnego ruchu cząsteczek cieczy przedstawiono na rys. II-5.10.
w którym nli|d i /yli
C1 =0, Pl=p2 = Ph, c2 = c = y2gh, (h + L) = h + hs,
K = L.
) | |||
,) |
\ |
Rys. II-5.11
Wysokość strat liniowych wynosi
5 2g d’
(3)
(4)
u /ulem
c2
2 głd~L'
(5)
1'iędkość c = y/2gh, natomiast współczynnik strat liniowych dla ruchu laminarnego
5.1.17. W krzywaku o przekroju kwadratowym (rys. II-5.11) kierunki ruchów wtórnych przebiegają wzdłuż obu płaszczyzn bocznych do środka krzywizny linii prądu.
5.1.18. Na zakręcie rzeki powstaje ruch cząsteczek wody, skierowany do środku krzywizny. Przenosi on drobiny materiału z zewnętrznego na wewnętrzny br/.cp koryta. Skutkiem tego zjawiska jest powiększanie się krzywizny koryta rzeki, a tym samym tworzenie się meandrów, czyli zakoli.
A =
64
Re’
|M/i'lo po podstawieniu tych wielkości do wzoru (5), otrzymamy:
Min
y/lgh d
V
5.2.1. W obu przypadkach powierzchnie otworów są jednakowe, wobec lopu prędkości wypływu cieczy są sobie równe.
Prędkość cieczy wypływającej z górnego zbiornika (rys. 1-5.15a) obliczamy /(* wzoru Torricellego, a zatem
c = ^Jlgh. (I|
łów minie (6) będzie miało następującą postać:
i iilom średnica otworu i rurki
d =
64hv
djlgh
d =