CCF20121020040

Znajomość jego pozwala określić metodę postępowania jeżeli chcemy usunąć dany jon z roztworu przez wtrącenie do fazy stałej. ( np. zmiękczanie wody )

Przykład

W temperaturze 25°C, Ir _Agci [Ag⁺] [Cf ]= 1.0- 10'¹⁰. Stężenia poszczególnych jonów tego związku wynoszą:

[Ag⁺] = [Cf]= VllO"¹⁰ = M0"^s m°~ — ( molj. = mol jonów)

dm

Żeby jeszcze zmniejszyć zawartość jonów Ag^h w roztworze dodajemy nadmiar drugiego jonu ( w tym przypadku C1‘ np. jako NaCl)

Ponieważ iloczyn rozpuszczalności nie zależy od stężeń wprowadzeniu do roztworu soli wartość iloczyn nie ulegnie zmianie.

Dodając do roztworu takiej ilości NaCl, że stężenie jonów wzrośnie CP do 10"'    ' spowoduje

dm

to zmniejszenie stężenia jonów Ag⁺ przy zachowaniu stałej wartości iloczynu rozpuszczalności. Nowe stężenie Ag ⁺ wyliczamy z iloczynu rozpuszczalności:

[Ag" | [Cf] = 1- 10"¹⁰ => [Ag+] =10"’°/ [Cf]- wstawiając znane stężenia Cf MO"¹ mu^j

dm'

otrzymujemy :1-10"¹⁰ / 10"' => [Ag⁺] =

MO'⁹

molj.

dnr

. W wyniku zwiększenia się stężenia jonu

chlorkowego stężenie jonów srebrowych zmalało dziesięć tysięcy razy.

Dla dowolnego związku trudno rozpuszczalnego A_aBb iloczyn rozpuszczalności zapiszemy:

Ir = [Ag⁺]^a [Cl ]^b........(27)

XII. Roztwory buforowe.

Roztworami buforowymi (lub buforami) określa się roztwory słabych kwasów i ich soli lub słabych zasad i ich soli. Charakteryzują się określonym stężeniem jonów wodorowych i służą do utrzymywania stałej kwasowości roztworów oraz jej kontroli. Utrzymanie stałej kwasowości wynika z właściwości stałej dysocjacji która nie ulega zmianom przy zmianie stężenia.

Jeżeli znamy stałe dysocjacji słabych kwasów lub zasad nie trudno obliczyć i sporządzić z nich odpowiednie bufory.

— dla mieszanin słabych kwasów z ich solami pil roztworu obliczamy z wzoru:

pH = pK_t-\ og-t- ................(28)

^Cs

Kk- stała dysocjacji kwasu, Ck i c_s - stężenia molowe kwasu i soli

41