CCI00140

Rzecz jednak nie tylko w liczbie uzyskanych głosów w wyborach, bowiem stosowana od r. 1962 praktyka zawierania porozumień wyborczych z FPK, dotyczących drugiej tury wyborów parlamentarnych, pozwalała także na zdobywanie większej liczby mandatów. Popularność Partii Socjalistycznej i wzrost jej wpływów w społeczeństwie stają się widoczne od czasu zawarcia sojuszu lewicy.

Ważne wydarzenie stanowiły wybory przeprowadzone w r. 1981 - kandydujący w nich, już po raz trzeci ubiegający się o urząd prezydenta, F. Mitterrand zdobył fotel szefa państwa, uzyskując w drugiej turze 51,75% głosów. Po V. Auriolu, który urząd prezydenta zdobył w r. 1946, jest to drugi w powojennych latach przypadek objęcia stanowiska prezydenta przez socjalistę. Potwierdzeniem wpływów Partii Socjalistycznej w społeczeństwie były wybory do Zgromadzenia Narodowego przeprowadzone w miesiąc po wyborze Mitterran-da. Przyniosły one sukces socjalistom, którzy uzyskali 37,77% głosów ważnych i wraz z innymi partiami lewicy utworzyli rząd koalicyjny.

Wybory parlamentarne z r. 1986 przynoszą wprawdzie PS porażkę, bo nie zdobyła ona większości absolutnej miejsc (jak to posiadała w ustępującym Zgromadzeniu Narodowym), ale utrzymała się jako najsilniejsza partia we Francji. W roku 1988 F. Mitterrand ponownie zdobywa urząd prezydenta, a przedterminowe wybory parlamentarne kończą się połowicznym zwycięstwem socjalistów. Partia pozostaje jako najsilniejsza, ale nie może stworzyć koalicji dysponującej absolutną większością miejsc w parlamencie. Mimo to tworzy rząd i utrzymuje się przy władzy. Partia Socjalistyczna odnotowała klęskę w wyborach parlamentarnych w r. 1993, zdobywając tylko 54 mandaty (wcześniej posiadała ich 260). W roku 1995 kandydat PS L. Jospin przeszedł do II tury wyborów prezydenckich, gdzie zdobył prawie 47% głosów. Po wyborach w r. 1997, które wygrali socjaliści, na czele rządu stanął L. Jospin.

3. PARTIE CENTRUM

W początkach istnienia IV Republiki silną pozycję uzyskała centrowa, nowo utworzona partia pod nazwą Ruch Republikańsko-Ludowy (MRP). Jej program wynikał z inspiracji katolickiej myśli społecznej. Partia ta stanowiła francuską odmianę chadecji. Jako nowa partia MRP zdobyła poparcie społeczne, wpływ ten jednak z czasem systematycznie malał; MRP uczestniczyła w rządach trój partyjnych (1944-1947), a i później pozostawała w składzie zmiennych koalicji u steru władzy. Z jej szeregów wywodziło się wielu premierów, dużą rolę odgrywała szczególnie w dziedzinie polityki zagranicznej. W kolejnych wyborach IV Republiki wpływy MRP malały, z wyjątkiem wyborów 2 czerwca 1946 r., w których zajęła pierwsze miejsce, dystansując FPK (tab. 5.)

W V Republice MRP traci wpływy; w wyborach w r. 1958 zdobywa 2 378 788 głosów, czyli 11,6%, a w r. 1962 tylko 1635 452, tj. 8,92%. Po wyborach w r. 1967 MRP przestaje istnieć. W wyborach tych uczestniczyła już tylko jako część składowa Centrum Demokratycznego, które zdobyło 2 829 998 głosów,

146