CCI20130725170

171

10.2. Zintegrowane systemy biologiczne

=s 0,3Q

Rys. 10.5. Schemat technologiczny systemu OA (KT - komora tlenowa, KA - komora anoksyczna,

OWT - osadnik wtórny)

propozycja skierowania części ścieków surowych bezpośrednio do komory denitryfikacji, co pozwala zwiększyć szybkość denitryfikacji (zmniejszyć objętość komory denitryfikacji), jednak znacząco nie poprawia efektów usuwania azotu ze względu na duże ilości azotu amonowego pojawiające się w odpływie (azot kierowany bezpośrednio do komory denitryfikacji).

Problemy z dostępem do źródła węgla organicznego ze ścieków surowych w procesie denitryfikacji rozwiązuje układ Ludzacka-Ettingera, zwany również jako AO (Anoxic--Oxic), w którym komora denitryfikacji usytuowana jest przed komorą nitryfikacji (rys. 10.6). W procesie denitryfikacji dostępny jest zatem cały ładunek węgla organicznego zawarty w ściekach surowych, natomiast azotany(V) powstające dopiero w komorze nitryfikacji, są recyrkulowane do komory denitryfikacji w strumieniu recyrkulacji osadu (recyrkulacja zewnętrzna) i w strumieniu ścieków z komory nitryfikacji (recyrkulacja wewnętrzna).

recyrkulacja wewnętrzna

Rys. 10.6. Schemat technologiczny systemu AO (KA - komora anoksyczna, KT - komora tlenowa,

OWT - osadnik wtórny)

W porównaniu do systemu Wuhrmanna, w którym sprawność usuwania azotu wynosi około 50%, system Ludzacka-Ettingera pozwala uzyskać sprawność na poziomie 80%. Możliwość uzyskania lepszych efektów jest wyraźnie ograniczona przez transport azota-nów(V) do komory denitryfikacji. Rozwiązanie to przerzuca bowiem znaczne ilości tlenu z komory nitryfikacji, hamując redukcję azotanów(V) w komorze denitryfikacji. W praktyce całkowity stopień recyrkulacji ogranicza się do 400% (maksymalnie 600%), co pozwala zawrócić około 80% (85%) azotanów(V) powstających w procesie nitryfikacji (rys. 10.7). Układy z komorą denitryfikacji wstępnej, wzorowane na systemie Ludzacka-Ettin-