CCI20130725178

179

10.2. Zintegrowane systemy biologiczne

podobieństwo takiego rozwiązania do omawianego wcześniej zmodernizowanego systemu Bardenpho. W porównaniu do systemu A/O stosowany jest dłuższy wiek osadu zapewniający przebieg procesu nitryfikacji. Azotany(V) wytwarzane w takim systemie oraz mniejsze przyrosty osadu (dłuższy wiek osadu) powodują jednak obniżenie sprawności usuwania fosforu w stosunku do układu A/O.

Inny kierunek zmian modernizacyjnych prezentuje system Biodenipho, który jest modyfikacją systemu Biodenitro. Proces Biodenipho (rys. 10.17) różni się dodatkową komorą beztlenową, natomiast pozostałe komory, służące do prowadzenia procesu nitryfikacji i denitryfikacji, są identyczne, jak w systemie wyjściowym. Pełny cykl pracy reaktorów składa się z sześciu faz (w systemie Biodenitro - 4 fazy), w których zmienia się kierunek przepływu ścieków przez reaktory oraz warunki napowietrzania i mieszania. Podobnie, jak w przypadku systemu Biodenitro, większość oczyszczalni wykorzystujących system Biodenipho działa w Danii. Osiągane efekty potwierdzają wysoką sprawność usuwania azotu (do 8 gN/m³), jak i fosforu (do 1 gP/m³).

W systemie EASC (Extended Anaerobic Sludge Contact), który standardowo umożliwia biologiczne usuwanie azotu, jest wykorzystywany osadnik wstępny do wydłużenia czasu zatrzymania osadu czynnego w warunkach beztlenowych, co stwarza dodatkowo korzystne warunki do usuwania fosforu (rys. 10.18). Czynnikiem szczególnie istotnym dla zwiększonego pobierania fosforu jest ilość prostych, łatwo przyswajalnych związków organicznych dostępnych dla bakterii w strefie beztlenowej. W celu zwiększenia produkcji tych związków znacznie wydłużono czas zatrzymania osadu czynnego w komorze ana-erobowej (i naturalnych zawiesin zawartych w ściekach surowych), który przy dobrym zagęszczaniu wynosi kilkanaście godzin. Strumień osadu zagęszczonego pompowany z dna osadnika wstępnego stanowi około 5% ilości dopływających ścieków i jest w przybliżeniu równy ilości osadu nadmiernego. Pozostała część osadu wypełniającego osadnik wraz ze ściekami odprowadzana jest przez przelewy górne do komory anoksycznej. W wyniku zmieszania strumieni osadu recyrkulowanego i ścieków surowych przed osadnikiem wstępnym mikroorganizmy osadu czynnego mają dostęp do całkowitej ilości łatwo rozkła-dalnych substratów występujących w ściekach surowych. Dodatkowo, duże stężenie osadu oraz wydłużony czas zatrzymania, umożliwiają hydrolityczny rozkład wielkocząsteczkowych związków organicznych do łatwo przyswajalnych LKT. W konsekwencji zwiększa się dostępność tych związków dla bakterii akumulujących polifosforany, co przekłada się na wzrost sprawności biologicznej defosfatacji. W korzystnych warunkach system pozwala usunąć fosfor ze ścieków komunalnych do wartości poniżej 1 gP/m³.

recyrkulacja wewnętrzna

Rys. 10.18. Schemat technologiczny systemu EASC (OWS - osadnik wstępny zaadaptowany do funkcji komory beztlenowej, KA - komora anoksyczna, KT - komora tlenowa, OWT - osadnik wtórny)