CCI20130725217

218

11. Gospodarka osadami ściekowymi

Tabela 11.3. Udział procentowy tlenowej stabilizacji i fermentacji osadów w oczyszczalniach miejskich USA

		Oczyszczalnie
Sposób stabilizacji osadu	małe Q = 300-18 000 m^3/d	średnie Q = 18-75 tys. m^3/d	duże Q > 75 tys. m^3/d
Tlenowa stabilizacja	36%	15%	5%
Fermentacja metanowa	28%	57%	63%

Tabela 11.4. Procentowy udział poszczególnych metod stosowanych do stabilizacji osadu w oczyszczalniach krajowych

Metoda stabilizacji osadu	Udział w %
Stabilizacja beztlenowa:	63,9
- w komorach osadników Imhoffa	20,3
- wydzielone komory ferm. otwarte	14,3
-wydzielone komory ferm. zamknięte	29,3
- bez wykorzystania biogazu	3,8
- nieogrzewane	2,6
Stabilizacja tlenowa:	27,8
- symultaniczna	22,5
- wydzielona	5,3
Brak urządzeń do stabilizacji	8,3

W Polsce aktualnie proces fermentacji metanowej prowadzony jest w około 64% oczyszczalni mechaniczno-biologicznych, stabilizacja tlenowa w 28% obiektów, natomiast 8% oczyszczalni nie ma urządzeń do stabilizacji osadów (tabela 11.4).

11.3.1. Fermentacja osadów

Głównym celem fermentacji metanowej osadów organicznych jest przemiana hydrofilowe-go silnie uwodnionego, cuchnącego osadu o dużej lepkości, agresywnego dla środowiska w łatwo odwadniający się ziemisty osad przefermentowany o małej lepkości. Proces ten realizowany jest w warunkach beztlenowych przy współudziale mikroorganizmów, które przekształcają związki organiczne zawarte w osadzie głównie w metan, tlenek węgla(IV) oraz śladowe ilości wodoru i siarkowodoru. Mechanizm, biocenoza oraz warunki prowadzenia tego procesu są takie same jak podczas fermentacji metanowej ścieków.

Czynniki wpływające na przebieg procesu fermentacji metanowej

Proces fermentacji metanowej jest wrażliwy na czynniki zewnętrzne i wymaga starannego nadzoru. Na wydajność procesu w warunkach technicznych ma wpływ wiele parametrów, między innymi: