CCI20130725225

226

11. Gospodarka osadami ściekowymi

Podstawowym kryterium decydującym o wyborze metody są nakłady inwestycyjne, a także koszty eksploatacyjne. Stosunkowo niedrogą metodą jest przyrodnicze wykorzystanie osadów ściekowych, ograniczone jednak coraz ostrzejszymi normami prawnymi. Dlatego obecnie występują tendencje skłaniające ku termicznym metodom przeróbki osadów ściekowych, które charakteryzują się jednak wyższymi kosztami inwestycyjnymi i eksploatacyjnymi. Suszenie osadów ściekowych, jako metoda pośrednia, umożliwia ich przyrodnicze wykorzystanie, bądź ich dalszą przeróbkę w procesie spalania. Niemniej jednak ograniczenia możliwości spalania wynikające z Dyrektywy 2000/76/EEC, która ustanawia nowe limity zanieczyszczeń gazowych i pyłowych emitowanych do atmosfery, a spowodowanych spalaniem odpadów, może przyczynić się do spadku tej formy przetwarzania osadów. Koszty unieszkodliwiania osadów ściekowych przedstawia tabela 11.8.

Tabela 11.8. Koszty eksploatacyjne metod unieszkodliwiania osadów ściekowych

Metoda unieszkodliwiania osadów ściekowych	Koszt, euro/Mg
Składowanie	40-300
Suszenie	150-400
Wykorzystanie do rekultywacji gruntów	75-200
Wykorzystanie w rolnictwie	75-200
Kompostowanie	120-400

11.4.1. Przyrodnicze i gospodarcze zagospodarowanie osadów

Ta forma zagospodarowania osadów lub produktów ich przeróbki może polegać na ich zastosowaniu do:

-    rekultywacji gleb zdegradowanych i bezglebowych gruntów;

-    roślinnego utrwalania bezglebowych gruntów narażonych na erozyjne działanie wody i wiatru;

-    użyźniania gleb przeznaczonych do użytkowania rolniczego lub nierolniczego;

-    nawożenia gleb i roślin;

-    produkcji kompostu na wyżej wymienione cele.

Do wszystkich tych zastosowań osad powinien spełniać odpowiednie wymagania higieniczno-sanitarne oraz chemiczne. Zasadą jest, że osad powinien być ustabilizowany tlenowo lub beztlenowo oraz poddany higienizacji. Tylko osady oraz produkty ich przerobu bezpieczne pod względem higieniczno-sanitarnym mogą być użyte do przyrodniczego zagospodarowania. Osady mogą być zatem stosowane, jeżeli:

-    w osadach stosowanych w rolnictwie i do rekultywacji gruntów na cele rolne nie wyizolowano bakterii z rodzaju Salmonella;

-    łączna liczba żywych jaj pasożytów jelitowych Ascaris sp., Trichuris sp., Toxocara sp. w 1 kg_sm osadów stosowanych w rolnictwie wynosi 0, a do rekultywacji terenów jest nie większa niż 300.