2. Świetlówka.
Świetlówki należą do kategorii lamp fluorescencyjnym wytwarzaniu światła. Świetlówki ze względu na ich konstrukcję dzielą się na:
a) świetlówki o gorącej katodzie
podgrzewanej przy zaświecaniu - niepodgrzewanej przy zaświecaniu
b) Świetlówki o zimnej katodzie
W Polsce produkowane są świetlówki tylko o gorącej katodzie.
Świetlówka jest to długa (0,5 do 1,2 m) rura z przeźroczystego szklą; na obu jej końcach wbudowane są elektrody nagrzewane przy zapłonie do temperatury ok. 1000°C. Elektrody te wykonane są z wolframowej dwuskrętki, powleczonej substancją emitującą elektrony (emiter), a to w celu przyśpieszenia zapłonu; elektrody przyłączone są do dwukołkowych trzonków. Wnętrze rury powleczone jest cienką warstwą luminoforów, składników chemicznych o właściwościach fluorescencyjnych.
Przez odpowiedni dobór luminoforów możemy otrzymać dowolną barwę światła. Rura po wypompowaniu powietrza wypełniona jest neutralnym gazem, jako zapłonowym i zawiera krople rtęci. Wskutek przepływu prądu pomiędzy elektrodami gaz argon i rtęć silnie się nagrzewają; rtęć zmienia się parę i silnie emituje promienie nadfioletowe, które przetwarzają luminofory napromieniowanie widzialne.
Świetlówka ma „ujemną” charakterystykę, wyrażającą się obniżeniem napięcia na lampie w miarę wzrostu prądu, przy pracy zaś jest odwrotnie - napięcie jest niższe a prąd jest większy. Wraz ze wzrostem prądu maleje oporność rury, która ma charakter rezystancji, a więc włączenie jej bezpośrednio do sieci doprowadziło by do gwałtownego wzrostu prądu i do spalenia elektrod rury. Zapobiega temu dodatkowa oporność, stabilizująca proces wyładowania, czyli ograniczająca wzrost prądu -opornością tą może być dławik, kondensator lub opornik czynny. U nas stosuje się stabilizację indukcyjną.
Do zaświecenia rury o gorącej, podgrzewanej prze zapłonie katodzie służy zapłonnik, którego zasadniczą częścią jest mała lampa tląca o jednej elektrodzie sztywnej a drugiej bimetalowej która odgina się pod wpływem ciepła i zwiera z pierwszą.