CCI2014112334

Witajcie łąki kaczeńcookie!

Wierzby płaczące nad nurtem czasu; Witaj jutrzenko w szkarłatnej szacie, Tkanej na krosnach łąk, pól i lasów.

Witajże siewco z rozpiętą dłonią,

Co idziesz z pługiem w poranek szary;

Witaj ma ziemio! Szeroka miła,

Co życiodajne przynosisz dary.

Witajcie sady! Kwieciste, miodne, Wiejskie zapłocia, bzy i jaśminy; Witaj kraino nadziei pełna W barwach koniczyn, gryk i łubinów.

Witaj Madonno na dróg rozstaju,

Co niesiesz uśmiech płaczącej Kasi;

Niechaj Ci śpiewa na Twoją chwałę W błękitnym chórze koncertmistrz ptasi.

W LEŚNEJ GŁUSZY

Raz w leśnej głuszy, gdy zaszły zorze,

Ruch się rozpoczął wśród leśnych stworzeń. Zbiegły się dziki, sarny, daniele,

No i zajączków przybyło wiele.

Zjawił się jeleń z wielkim porożem I rudy lisek, co mieszka w norze. Nawet łoś stary z bagna przyczłapał I borsuk, co mu z brzucha łój kapał. Przyszły też jeże, wydry i kuny 1 innych zwierząt całe tabuny.

Przypełzły żmije i wąż eskulap,

Co sił ostatkiem skręcał się w bólach.

Jako ostatni zjawił się misio.

Wtem ryk potężny rozległ się w ciszy.

To miś oznajmił niedźwiedzim tonem, Że trzeba rychło tworzyć obronę.

Bo oto człowiek w zaborczym pędzie Niszczy i depcze przyrodę wszędzie.

Rzeki zatruwa, lasy wycina,

Więc cóż ma począć biedna zwierzyna.

Trzeba do sejmu, bo stan krytyczny,

A ów parlament demokratyczny.

Może tam mądre głowy obradzą I święty spokój zwierzynie dadzą.

By żyć wśród lasu jak w wolnym świecie,

Bo równe prawa dał Pan Bóg przecie.

Wtem ranek nastał, słońce się wzbiło,

A w leśnej głuszy znów smutno było.

ZIMA

Za płotem na warcie Już stoi bałwanek,

A dzieciom zakwitły Buziaki rumiane.

Zziębnięta ptaszyna Cichutko się żali Ni ziarnka już nie ma Ludziska nic dali.

Z komina dym bucha Pod niebem się snuje, Nad kuchnią matula Nam obiad gotuje.

W strumykach zaklęty Szept wiosny i lata.

Mkną sanie a dziadek Na wiwat tnie bata.