178,179

/

|---L(

I wydarto go z ziemi — popiołem,

I wydarto go wierzbie plączącej,

Gdzie sam leżał ze sławy aniołem,

Gdzie był sam, nie w purpurze

błyszczącej,

Ale płaszczem żołnierskim spowity,

A na mieczu jak na krzyżu rozbity.

(J. Słowacki Na sprowadzenie prochów Napoleona, w. 1—6)

---i-1---L|—i,--L(—) (trójstopowiec anapestyczny hiper-

katalektyczny przepleciony z

---1-|---!—\---L trójstopowcem anapestycznym)

Obudzeni w trójkącie ramp ciemnych,    ___i__|__i__|_L|_L__

W drżeniu świec spotykamy się znów    J.__|_L|___L ___

Na krawędzi dwóch nocy wiosennych,    ___L__|__i__|__i__

Na przecięciu warg dwojga i snów.    ____i____|__!_

(M. Jastrun Pod stropami zgaszonych lat, w. 17—20)

/

—) (trójstopowiec anapestyczny hipe/ka-talektyczny)    j

L\___l--\-l-L

1__I__i__U-L_

i__I___LM__L

Wiersze daktyliczne:

' 1' I-'	(trójstopowiec daktyliczny katalektyczny)^1
Wieczór jest taki spóźniony,	[J__1__		—!	_ j__
Wicher jest taki zmęczony,	J__U	i	—1
Usiadł na progu i płacze:	1- 1	1	. 1	i
„Ach, to życic moje sobacze 1”	1 1 1		I i	1 /
Ciemność jest taka bezdenna,	1 1	1	. 1	/
Pora jest taka jesienna,	1 1	1	. 1	/
Deszcz dzwoni na jedną nutę...	1 1 1	1	/	1 i
Ach, skrzypcczki moje popsute!...	' 1 1		.1 i	1 '
Pora jest taka spóźniona,	1 1	/	. 1	/
Piosnka jest taka znużona,	' 1	/	. 1	/
Tłucze się w męce o ścianę.	/	1 1	. 1	i
..Ach, te struny, struny zerwane!...	' 1 J		U	1 i

(K. Iłłakowiczówna Wieczór)

¹ Z wyjątkiem ostatniego wersu w każdej strofie.

—(czterostopowiec dakty liczny, katalek-tyczny przed średniówką i w klauzuli, przepleciony z czterostopowcem dakty-licznym katalektycznym przed średniówką i z podwójną kataleksą w klauzuli)

Płonę i krzyczę nocą bezsenną, szybę rozbijam, krwawię się szktem. biesy wkoło mnie, biesy nade mną, biesy kosmate, chytre i złe.

Pędzą ulicą ślepe i dzikie, kołem zielonym pali się mrok, biesy latami sinym płomykiem pełzną, chichocą za mną co krok.

Wiersze peoniczne:

(czterostopowiec ' peoniczny trzeci)

Panieneczki, mieszczancczki polewają ogródeczki, Posypują żółtym piaskiem drobne, kręte, wąskie steczki. Paniczyki (och, okrzyki), cynie, fuksje i goździki, Rezedowe wonne grządki, pieski, kotki i króliki. Zakasawszy swe spódniczki, z falbankami pcrkaliczki, Panieneczki mieszczancczki, panieneczki — ogrodniczki.

Za sztachetą ktoś karetą przybył. Czarne stoją konie,

Stoi rycerz czarny w masce, w czarnym płaszczu, z kosą w dłoni.

(J. Iwaszkiewicz Ogrodniczki)

179