Charakterystyka hodowlana drzew leśnych (23)

optymalnych) i na żyznych glebach, bądź staje się bardziej światłożądny przy niższych temperaturach i gorszych warunkach troficznych (wysokie położenie górskie i północna granica występowania). Z wiekiem zapotrzebowanie na światło zwiększa się (Materiały ETH, Schmidt-Vogt 1977).

Warunki termiczne

Ryc. 5. Wymagania termiczne i świetlne jodły, świerka i buka w północno-zachodnich Karpatach i na obszarach przyległych (według K. Zarzyckiego, cyt. za: Jaworski, Zarzycki 1983)

W warunkach optymalnych uważany jest za gatunek cienioznośny (półcie-nisty). W młodości znosi ocienienie do kilkunastu lat, na nizinach i w reglu dolnym nieznacznie tylko pod tym względem ustępuje jodle. Najlepiej jednak przyrasta przy pełnym dostępie światła.

Badania w komorach klimatyzacyjnych pozwoliły stwierdzić, że większą wrażliwość na ocienienie wykazują polskie pochodzenia z terenów górskich, natomiast z niziny nadbałtyckiej są bardziej cicnioznośne (Schmidt-Vogt 1977).

Badania dendroklimatologiczne przeprowadzone w Tatrach (Feliksik 1972) wykazały m.in., że krzywe przebiegu szerokości słojów rocznych cechowała wysoka zgodność z sumą godzin usłonecznienia w ciągu czerwca, lipca i sierpnia.

Temperatura

Dla prawidłowego wzrostu świerka wystarcza mała ilość ciepła i stosunkowo krótki okres wegetacyjny (porównaj warunki klimatyczne). Wykazuje on dużą