P1010078 (6)

optymalnych) i na żyznych glebach, bądź staje się bardziej światłożądny przy niższych temperaturach i gorszych warunkach troficznych (wysokie położenie górskie i północna granica występowania). Z wiekiem zapotrzebowanie na światło zwiększa się (Materiały ETH, Schmidt-Vogt 1977).

pełne

światło

§_ okresowe ocienienie

i

c

SB

W

cień

.2

c

średroczn.

temp.powie-l -4° do 0°

| (P.excel»a)    i

²    3 j 4    5

I AA .    < A . IA I. r* n i nn _i _ OOi    . C

Lo° do *4° >+4°do +6⁰i>+6°do *8°    >+8°

Warunki termiczne

i i

|fcyc. 5. Wymagania termiczne i świetlne jodły, świerka i buka w północno-zachodnich Karpatach i na obszarach przyległych (według K. Zarzyckiego, cyt. za: Jaworski, Zarzycki 1983)

R W warunkach optymalnych uważany jest za gatunek cienioznośny (półcie-gjjsty). W młodości znosi ocienienie do kilkunastu lat, na nizinach i w reglu dolnym nieznacznie tylko pod tym względem ustępuje jodle. Najlepiej jednak

^rrasta przy pełnym dostępie światła.

Temperatura

ladania w komorach klimatyzacyjnych pozwoliły stwierdzić, że większą Każliwość na ocienienie wykazują polskie pochodzenia z terenów górskich, njtomiast z niziny nadbałtyckiej są bardziej cienioznośne (Schmidt Vogt 1977). Badania dendroklimatologiczne przeprowadzone w Tatrach (Feliksik 1972) razały m.in., że krzywe przebiegu szerokości słojów rocznych cechowała wy-a zgodność z sumą godzin usłonecznienia w ciągu czerwca, lipca i sierpnia.

Dla prawidłowego wzrostu świerka wystarcza mała ilość ciepła i stosunkowo jki ^okres wegetacyjny (porównaj warunki klimatyczne). Wykazuje on dużą