Ii riikc|a lo
|)oic|ii dostylatu oli/ymanego w (1,1111:1 tompe-
liltlitZO luli w określonym I pr/odzlale tem-I pnialm
lo p".i pojemnika, / klorego może być w sposob i i, 11 • I \ luli okresowy od-piowad/ana. I )estylacja wody morskiej może być piowad/ona do prawie /npełnego wyezerpania wody w pojemniku destylacyjnym. W wypadku destylacji mieszanin ciek łych, na przykład ropy naftowej, destylację prowadzi się zwykle w pewnym określonym przedziale temperatur. Przedział len może być węższy albo szerszy w zależności od zamierzonego stopnia rozdzielenia mieszaniny. Porcję destylatu otrzymanego w ten sposób nazywamy frakcji).
Odmian;) destylacji jest rektyfikacja, polegająca na wielokrotnej destylacji składników mieszaniny. Metoda ta wymaga specjalnie konstruowanych kolumn rektyfikacyjnych, których wnętrze zawiera tak zwane półki rektyfikacyjne, czyli przestrzenie, gdzie skrapla się odparowane składniki i ponownie je odparowuje. Takie wielokrotne skraplanie i odparowywanie składników pozwala oddzielić od siebie substancje o niewiele różniących się temperaturach wrzenia.
Ryc. 1.12. Instalacje rektyfikacyjne są wykorzystywane do rozdzielania ropy naftowej na poszczególne składniki z wykorzystaniem różnic w temperaturze wrzenia tych składników.
Inną metodą, coraz częściej stosowaną do oczyszczania, a właściwie odsalania wody, jest tak zwana wymiana jonowa przeprowadzana na żywicach jonowymiennych (jonitach). Jonity są polimerami, w ich skład wchodzą grupy chemiczne zawierające jony H+ lub OH". Jeśli w grupie chemicznej występuje H+, mówimy o kationicie, jeśli OH" - o amonicie. Kalionity mają zdolność do zastępowania jonów H+ kationami metalu pochodzącymi z roztworu wodnego. Na powierzchni kationitu pozostaje wtedy jon metalu, a do wody przedostaje się uwolniony z kationitu jon I T. Aniony reszt kwasowych pochodzące z roztworu wodnego zastępują na powierzchni anionitu jony OH". Jony H+ i jony OH" łączą się ze sobą, tworząc dodatkowe cząsteczki wody, podczas gdy sole zawarte w roztworze wodnym pozostają na powierzchni jonitów. Woda, zasolona na przykład przez NaCl, przepływając przez warstwę jonitu, ulega wymianie jonowej, podczas której pochodzące z soli kationy sodowe, podobnie jak jony ( I , są wiązane przez żywicę. Wodę taką określa się jako wodę zdemineraliz.owaną i niewiele ustępuje ona jakością wodzie destylowanej
użyle jonity ino/nn /rem* >wae, przemywająe je odpo lino: kolumnę / knlionitem
Ryc.1.13. Kolumna jonitowa wypełniona zużytym anionitem, który zmieniając kolor na czerwony, sygnalizuje konieczność wymiany żelu.
Ky< 1.14 lodną / metod io/tl/U‘liinl.1 substan Iły* ' 1*> Kiy>t.t 111 l<it c n.i .ily pi.‘"inyslow.), |i,,.t krysl.ill/ii li/.H|a'.oll / odp.i 1 !•' Nii ;d|yi iu kry a.ih/.iini cukrowali /y iow.n»'| \olnnki
Zatężomo |u:;l zwiększaniem stężenia 10/ lwom poprzez odparowanie części rozpaś/ czalnika.
Sedymentacja wykorzystuje! różnico w maski i rozmiarach rozdzielanych drobin.
• i«• nc/t»ny ni m/tworcm ' ' 1 a k<tłumny zawierającą
mi ro/lworcm NaOI I.
I * i \ rozdzielaniu roztwo-.ubslancji stałych w cieli można stosować również i i.ili/acjy po częściowym / * i«, rum roztworu lub jego i1 bii iiiu bądź. też po wysole-
..... b żyli dodaniu innej sub-
m u która zmniejszy roz-i ii ilnosć substancji już i" u lej w roztworze). Takiej
• i . I\ używa się powszechnie 1 u -ymywania soli w prze-
* hemicznym, a także i i . produkcji cukru.
I ■ oddzielania z ciekłej ininv substancji stałej ■ | nr./,czającej się w cieczy 1 i \ .1 uje się sączenie, na i i l.nl w procesie uzdatnia-ody oddziela się w ten i >h piasek i kredę. W celu i u lema iłów stosuje się i iiK-nliicję proces, w któ-iii * i* ższe składniki roztwo-iii upadają na dno naczynia i l\\ l.iMiym ciężarem.
1 |( /i*iiii‘ polega na oddziela ni •. obsianej i stałej na sącz-li o odpowiedniej wielkości l i .w (dostatecznie małych, ul i trzymać wszystkie krysz-
l ilki lub drobiny ciała stałego,
I )• dnoc/eśnic na tyle dużych, ib zapewnić odpowiednią i/ hkosc sączenia w tym celu i zęslo zwiększa się po u i i limę sąe/kow lub stosu p h zenie pod ciśnieniem)