Rys. 11. Zezwój uzwojenia dwuwarstwowego prętowego falistego
1 — skuwka łącząca połówki
przeciwnych kierunkach i połączonych tzw. zwrotem. Poskok zezwoju jest średnicowy. Jednakże, aby uzwojenie było możliwe do wykonania, przy każdym obejściu twornika skraca się jeden poskok.
Do wirników dwubiegunowych zwykle stosuje się uzwojenia typu pętlicowego (rys. 109), przy których można znacznie skracać poskok, dzięki czemu uzyskuje się zmniejszenie wysięgu czół.
Rys. 10. Pasma fazowe uzwojenia dwuwarstwowego pętlicowego: a) o jednakowych zezwojach; b) o różnej rozpiętości zezwojów; c) uzwojenie jednowarstwowo-dwuwarstwowe
Powodem zastosowania nowych uzwojeń było wprowadzenie automatycznego zwojenia silników produkowanych masowo. Przy ich stosowaniu można także często uzyskać pewne zmniejszenie przestrzeni czół uzwojeń.
Uzwojenia dwuwarstwowe pręto-w e stosuje się powszechnie w wirnikach pierścieniowych silników trójfazowych średnich i dużych mocy.
Uzwojenia te wykonuje się przewodem profilowym; czoła zezwojów są łączone skuwkami 1 (rys. 11).
W żłobku znajdują się dwa przewody umieszczone w dwóch warstwach. Zezwoje są jednozwojne. Ze względu na minimalną liczbę połączeń najczęściej stosuje się typ falisty (rys. 108); wtedy uzwojenie jednej fazy składa się z dwóch fal, przebiegających w
Uzwojenia stojanów trójfazowych silników indukcyjnych składają się z trzech uzwojeń, należących do trzech faz. Początki i końce tych uzwojeń tworzą sześć przewodów oznaczonych literami U1-U2, VI-V2 oraz W1-W2. W silnikach niskonapięciowych zwykle wyprowadza się na zewnątrz uzwojenia wszystkie sześć przewodów. Końce tych przewodów przyłącza się do tabliczki zaciskowej, która w tym przypadku ma sześć zacisków oznaczonych tak samo jak początki i końce uzwojeń poszczególnych faz, tzn. Ul, VI, W\ oraz (72, V2, W2.
Uzwojenie wirnika znajduje się w żłobkach rozmieszczonych równomiernie na jego obwodzie zewnętrznym. W wirnikach klatkowych uzwojenie tworzy zamknięty obwód, w wirnikach pierścieniowych zaś końce trzech faz są połączone ze sobą, a ich początki są doprowadzone do trzech pierścieni ślizgowych, osadzonych na wale, skąd za pomocą szczotek początki faz doprowadza się do tabliczki zaciskowej z trzema zaciskami oznaczonymi literami K, L, M. Zaciski łączy się ze specjalnym opornikiem lub bezpośrednio ze sobą, uzyskując zamknięty obwód uzwojenia wirnika, w którym może płynąć prąd elektryczny.
Ażeby przez uzwojenie silnika mógł płynąć prąd z sieci trójfazowej, należy połączyć trzy uzwojenia fazowe. Uzwojenia łączy się w gwiazdę lub w trójkąt (rys. 12).
10