choroszy4

124

Rys. 5.39. Szczęki uchwytu samocentrującego: a) szczęka twarda jednolita, b) szczęka twarda dzielona, c) szczęka miękka przykręcana do szczęki stałej

szczękami stosuje się zwłaszcza wtedy, gdy chodzi o silniejsze zamocowanie przedmiotu lub zmniejszenie jego odkształceń pod wpływem sił mocowania. Do mocowania przedmiotów o kształtach niesymetrycznych użyteczne mogą być albo uchwyty z niezależnie przestawnymi szczękami, albo uchwyty specjalne.

5.2.3. USTALANIE PRZEDMIOTU JEGO POWIERZCHNIAMI CYLINDRYCZNYMI

Przez określenie powierzchnie cylindryczne należy tutaj, jako też w dalszej części pracy, rozumieć wewnętrzne powierzchnie walcowe. Podczas wyboru elementów ustalających uchwytu należy przede wszystkim zwrócić uwagę na stan powierzchni cylindrycznej przedmiotu. Jeśli nie jest ona obrobiona, to w przypadku otworów o dużych średnicach do ustalania stosuje się najczęściej uniwersalne uchwyty trój szczękowe, a w razie otworów mniejszych - mechanizmy samoosiujące z trzema wysuwnymi kołkami lub szczękami. Na rysunku 5.40 przedstawiono rozwiązanie konstrukcyjne pierwszego z wymienionych mechanizmów, przy czym dla otworów dłuższych do ustalania przedmiotu stosuje się dwa takie urządzenia. Umieszcza się jc w obu końcach otworu w przedmiocie i następnie zaciska w kłach obrabiarki, z których jeden jest obrotowy. Mogą być one również połączone wspólnym korpusem (rys. 5.41). Mechanizm samo-centrujący z wysuwnymi szczękami przedstawiono na rysunku 5.42. W korpusie 2 ma on sześć rowków: trzy głębokie (co drugi) i trzy płytkie, co umożliwia uzyskanie różnych zakresów wysuwania się szczęk 1, przez ich przekładanie z jednych rowków w drugie. Nakrętka 3 umożliwia zdejmowanie przedmiotów z uchwytu.