choroszy2

162

Rys. 5.116. Ustalenie uchwytu frezarskiego za pomocą czopów ustalających: 1 - czop ustalający, 2 - płyta uchwytu, p - przedmiot

Rys. 5.117. Ustalenie uchwytu za pomocą dwóch kamieni: 1 - kamień ustalający, 2 - uchwyt, 3 - stół obrabiarki, p - przedmiot

Rys. 5.118. Ustalenie uchwytu frezarskiego za pomocą ruchomych wpustów: 1 - płyta uchwytu, 2 - wpust

suwać po stole i po nadaniu wymaganego położenia wsunąć z obu końców wpusty.

Do uchwytów, które pozostają w spoczynku podczas obróbki należą uchwyty: wiertarskie, do przeciągania i do gładzenia. Najbardziej rozpowszechnione są uchwyty wiertarskie. Można je podzielić na: nieruchome, tj. takie, które nie wymagają zmiany położenia i ruchome (przestawne, tj. takie, które podczas operacji trzeba ustalać na stole obrabiarki w różnych położeniach). Uchwyty nieruchome są przewidziane do prac na wiertarkach promieniowych i wielowrzecionowych. Do ich zamocowania na stole obrabiarki użyteczne mogą być łapy dociskowe i śruby osadzone w rowkach teowych stołu. Na stole podczas wiercenia luźno może spoczywać taki przedmiot, który waż}' tyle, aby swą bezwładnością mógł pokonać moment obrotowy pochodzący od skrawania. Ponadto musi on mieć płaszczyznę podstawy prostopadłą do osi wrzeciona. Zbyt ciężkie przedmioty uniemożliwiają dokładne ustawienie osi otworu w osi narzędzia. Wówczas należy postępować odwrotnie, tzn. przesuwać wrzeciono do osi zamierzonego otworu, co wymaga osobnego typu wiertarek, a mianowicie wspomnianych wcześniej wiertarek promieniowych.

Gdy przedmiot jest ruchomy - tzn. nie tylko daje się on przesuwać po płaszczyźnie stołu, lecz również może zajmować nad jego płaszczyzną pożądane położenie, jakie mu nada np. uchwyt - wówczas nie jest on mocowany do stołu, lecz tylko przytrzymywany dla zabezpieczenia przed obrotem.