choroszyB3

423

Następną zaletą przeciągania jest duża dokładność obrabianych przedmiotów, uzyskiwana dzięki prostocie ruchu narzędzia, racjonalnego podziału naddatku na wiele cienkich równoległych warstw zdejmowanych przez kolejne zęby przeciągacza oraz niezawodności działania, związanej z dużą trwałością narzędzia.

Kolejny ważny powód rozpowszechniania przeciągania leży w małej chropowatości przeciąganych powierzchni. Zalety wiążą się również z niewielkim kosztem obrabiarki i stosunkowo łatwym wykonaniem operacji.

Ujemną stroną tego sposobu obróbki jest - podobnie jak w przypadku przeciągania otworów - wysoki koszt narzędzia i duże sumaryczne siły skrawania, które utrudniają obróbkę przedmiotów o małej sztywności.

Zaznaczyć należy, że przeciągane zewnętrznie mogą być powierzchnie nie obrobione wstępnie. Obróbka surowych powierzchni odlewów lub odkuwek wymaga tylko prze-ciągaczy specjalnej konstrukcji. W razie bowiem przeciągania zwykłego, według schematu przedstawionego na rysunku 20.24, ostrze, zdejmując na całej szerokości obrabianej twardy naskórek, ulegałoby szybkiemu zużyciu lub wykruszeniu. To ujemne oddziaływanie na trwałość ostrza twardego naskórka jest mniejsze podczas przeciągania stopniowego, w którym zęby zdzierające skrawają nie na całej szerokości obrabianej powierzchni, lecz wąskimi pasmami o szerokości równej grubości warstwy skrawanej (rys. 20.25).

Dokładność przeciągania zewnętrznego odpowiada klasie ISO od 8 do 6. Chropowatość powierzchni przeciąganych w bardzo znacznej mierze zależy natomiast od pręd-

Rys. 20.24. Schemat zdjęcia naddatku według zwykłej metody przeciągania

Rys. 20.25. Przeciąganie zewnętrzne powierzchni surowych: 1 - ostrza skrawające zgrubne, 2 - ostrza wykańczające