choroszyE9

459

Podobnie jak w dłutowaniu i struganiu narzędziem w kształcie zębatki, tak i w szlifowaniu obwiedniowo-podziałowym ściernica z kołem obrabianym współpracuje tak, jak gdyby stanowiły przekładnię zębatkową. Zamiast narzędzia zębatki występuje tu jedynie zębatka wyobrażalna, wyznaczona płaszczyzną lub płaszczyznami tarczy ściernej. Stosowane obecnie odmiany takiego szlifowania przedstawiono w trzech pierwszych pozycjach tabeli 21.6.

W pierwszej odmianie, z powodu braku przesuwu osiowego jednego ze współpracujących elementów na powierzchni zębów pozostaje wklęsła graniczna linia obszaru szlifowania. Aby wklęsłość ta nie wpływała ujemnie na późniejszą pracę koła zębatego, stosuje się ściernice o dużych średnicach wynoszących około 750 mm. Zaletą tej odmiany jest niezbyt szybkie zużywanie się dużej ściernicy. Wadą natomiast jest trudne wykonanie ściernicy i konieczność zmiany ustawienia koła do obrobienia drugiej strony zębów, co zmniejsza dokładność i wydajność szlifowania. Odmiana ta znajduje zastosowanie przede wszystkim w produkcji jednostkowej i małoseryjnej.

Tabela 21.6. Zestawienie odmian szlifowania obwiedniowego zębów

Szkic	Charakterystyka		Metoda
	Zarys zęba	<j> tarczy szlifierskiej
	ewolwenta	około 750	Reinecker; Lees Brandner Walcott, Churchill, Koellmann
	ewolwenta	talerzowa 220 i 280	Maag
	ewolwenta	250 i 350	Pratt&Whitney Deutsche Niles Werke, C. Kolb
w	ewolwenta	350	Reishauer