CIMG0443

34

;zało śmierć. W tym doszukiwać się sensu a - biały koń uderzył onego później na sfor-g trafił”, przy czym nia znaczą dokładnie ie, że ktoś umarł.

lŁOBY

jak i Germanie czcili jstwa przeznaczenia, zaj stosowania kolo-dów pogrzebowych, ystościach pogrzebo-p. w Dolnej Sakso-Dolnych Łużycach znak żałoby noszono irze (-* białe chusty), sty - pisze R. Gross Ie do stroju żałobnego szono je w 1829 r. w iberdze obok czarnych iszono również białe białe woalki (1840). *ój żałobny składał się iałych pończoch, ko-ończoch i chustki na ze i czarnego fartusz-, Dlaczego czerwień irszawa 1990, s. 89).

destrukcję bądź dezintegrację czy wręcz anihilację żywego organizmu i jego funkcji”. W przeciwieństwie do śmierci osobowej (por. —* śmierć osobowa) śmierć biologiczna dotyczy wszystkich istot żywych (I. Ziemiński, Zagadnienie śmierci w filozofii analitycznej, Lublin 1999, s. 81).

BIOTOPY GROBOWE Dawniej nazywano je „pyłem piwnicznym”. Są to aktywne małe „roślinki” o wyglądzie brązowego nalotu. Mają mdły, odrażający zapach. Jako jedne z pierwszych atakują ciało zmarłego.

BITWA

Nazwa zjawiska zorganizowanego przez ludzi w celu wyniszczenia się — obojętnie jakimi narzędziami i sposobami.

Nazwa „bitwa” jakby „skrywa” umieranie i śmierć walczących stron. Wypowiadając zdanie np. „odbyła się bitwa w roku...” nie myślimy o śmiertelnych ofiarach, które przecież musiały zaistnieć. W taki oto sposób politycznie manipuluje się wyobraźnia ludzką, tj. nazywa się „coś”, co zagraża śmiertelnie uczestnikom w sposób „złagodzony”, wprowadzając eufemistyczne pojęcie niedokonanej czynności „bicia”. Tymczasem w bitwie idzie