CIMG0470

TRUPI TŁUSZCZ

Rodzaj impregnacji tłuszczowej, która samoistnie wytwarza się na powierzchni ciała zmarłego w warunkach podwodnych. I Por. Wosk trupi

TRUPNICE ZIELONE Nazwa gatunku muchówek, które w pierwszej fazie —* tanatomorfozy pożerają tru-pa.

TRUPOJADY

Nazwa złowroga, a zarazem pogardliwa, odnosząca się do wszystkich —* nekrofa-gów, czyli padlinoźemych owadów, zwierząt i ptaków.

TRUPOSZ

Jeden ze sposobów pejoratywnego nazwania —* trupa.

TRUPY ŻOŁNIERZY ,.Z reguły pamiętano o bohaterskich czynach oficerów poległych w boju. O nich mówiono i pisano, im stawiano pomniki. Szeregowych żołnierzy natomiast grzebano na miejscu, tam gdzie polegli, ogołociwszy ich najpierw ze wszystkich cennych przedmiotów, w tym z odzieży (XVII w.). Jeszcze za czasów wojen Napoleona III zwłoki poległych szeregowców wrzucano do masowych grobów. Po bitwie pod Scdanem z rowów wypełnionych aż do poziomu gruntu trupami zaczęły wydobywać się zatrute wyziewy.

Ze względu na bezpośrednie zagrożenie okolicznej ludności, musiał zareagować rząd belgijski. Wysłał więc komisję na to miejsce. Komisja zadecydowała, aby zapalić ogromny stos-ognisko, który paląc

Tak popularnie nazywano Trybunał Rewolucyjny działający podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej, utworzony w Paryżu 10 III 1793 r. Jego twórcą był Danton, który sam przed nim stanął (2 IV 1794 r.) i został skazany na śmierć. Ponurą nazwę „Trybunału śmierci” otrzymał głównie dlatego, iż padały przed nim wyłącznie wyroki śmierci lub uniewinnienia. Były one ostateczne, a zasądzoną egzekucję wykonywano natychmiast, tj. od jednego do trzech dni. Sędziów powoływał wyłącznie rewolucyjny Konwent. Trybunał został zniesiony dekretem z 31 V 1795 r.

„TRYUMF ŚMIERCI”

Tytuł słynnego fresku w Siennie (Włochy), pochodzącego z XV w.

Tryumf śmierci to także temat antropologiczny. Pisze o tym Philippe Aries „Tryumf śmierci to temat równie częsty jak artes moriendi i tańce śmierci, współczesny im albo i starszy. Treść jest inna; to już nie bezpośrednie starcie się człowieka ze śmiercią, lecz świadectwo jej powszechnej władzy: śmierć, mumia albo szkielet, stoi ze swoją bronią-emblematem w ręce i prowadzi ogromny, powoli jadący wóz zaprzężony w woły. Poznajemy ciężką machinę używaną podczas uroczystości, wzorowaną na scenach mitologicznych i przeznaczoną na wielkie wyjazdy książąt odwiedzających swoje zacne miasta, ale tutaj książęcymi emblematami są czaszki i kości. Wóz mógłby też pochodzić z książęcych konduktów pogrzebowych i wieźć «wyobrażenie» ciała z wosku lub drewna, wystrojone na obrzęd pogrzebowy i przypominające prawdziwe ciało, albo wreszcie trumnę okrytą całunem. W fantastycznym świecie Bruegla staje się on groteskowym