CIMG0489

‘BtoNLoWu*

555

Chyba najbardziej realistyczną diagnozę tego okresu otrzymujemy od kaznodziei Bossueta, który wygłaszając kazanie wielkosobotnie, stwierdził: „Kiedy przed chwilą patrzyliśmy na bogate grobowce, pod którymi wielcy tego świata chcieli zapewne ukryć hańbę swojej zgnilizny, nie mogłem się nadziwić bezgranicznemu szaleństwu ludzi, którzy wznoszą te wspaniałe trofea dla garstki popiołów i kilku wyschłych kości” (za Ph. Aries, Człowiek i śmierć, Warszawa 1989, s. 617).

VANITAS ET MORS (łac.)

Marność i śmierć.

VASCULUM zob. PUSZKA DO GROBU OŁTARZOWEGO

VENATIONES (łac. polowania)

Nazwa widowisk polegających na rzucaniu skazanego na pastwę dzikich zwierząt. W państwie rzymskim (czasy cesarstwa), w którym to widowisko było rozpowszech nione, venationes mogły mieć charakter e: zekucji skazańców (—► ad bestias). Zas nęły zwłaszcza mordami prześladowanyc chrześcijan.

Venationes polegały na walce z ludźmi, która była zacięta. I włai zmagania pragnęli oglądać uczestni

VIA DOLOROSA (ła KRZYŻOWA

VIGILIAE MORTUO Tak nazywano w średn przy zmarłym zarówn i w domu.

VIRTUTIBUSITUR J „Przez wspaniałe cz? gwiazd [nieba]”. Sentc Włoszech w okresie od ryzująca ludzkie tęskne telności.

VITA BRE VIS, ARS I „Życie krótkie, sztuka Jeden z aforyzmów Hi kładzie łacińskim Senel

VITAE DUBIAE AZI1 pewnego życia)

Z końcem XVIII w. wt „miejsc składowy Mto^hiedn lindzt

Ar