JM
część VI • taryilńwanw
•em jakiego należj unikać na tym etapie, jest •—*~1rna
potlcfśctcm jest dokonanie rozróżnienia między wymaganiami, które są niezbędne, a tymi. które są pożądane.
#V> ustaleniu wymagań należy poddać je właściwej analizie. Istnieje wiele sposobów jej przeprowadzeinz. ftjdstawowe podejście zakłada wyznaczenie i zdefiniowanie wymagań niezbędnych i pożądanych przy podziale na kluczowe grupy obejmujące kompetencje, kwa-lifikacjc. szkolenia i doświadczenie. Należy zapewnić dodatkowe informacje dotyczące wy. magań specjalnych. Informacje te są oczywiście konieczne, aby wyjaśnić kandydatom warunki i zasady pracy.
Można także skorzystać z jednego z przyjętych systemów klasyfikacji wymagań osobowych. Najbardziej znanymi są: plan siedmiopunktowy, stworzony przez Rodgera (1952), oraz pięciostopniowy system analizy przydatności kandydata do pracy, opracowany przez Munro-Frascra (1954).
1) cechy fizyczne — zdrowie, budowa data, wygląd, sposób zachowania i mówienia;
5) zainteresowania - intelektualne, praktyczne, konstrukcyjne, aktywność fizyczna, społeczna, artystyczna;
6) cechy osobowe — tolerancyjność, wywieranie wpływu na innych, sumienność, rzetelność, poleganie na sobie samym;
7) okoliczności — warunki domowe, zajęcia wykonywane przez członków rodziny.
Pięciostopniowy system obejmuje:
1) wrażenie wywierane na innych osobach — budowa fizyczna, wygląd, wymowa i sposób zachowania;
2) nabyte kwalifikacje - wykształcenie, praktyki, doświadczenie w pracy;
3) wrodzone zdolności — naturalna szybkość rozumowania oraz uzdolnienia związane z uczeniem się;
nownoi M
u**^’*‘*?v" mwpctLncji i m wysokim poziomie. Dążenie do poiyifc^
**** ««(fcp»*ycłi pntcow nilrrti )nl .zapewne naturalne, niemniej jednak wyznaczenie nierc-•lHI)rrniŁ wysokiego poziomu oczekiwań zwiększa problemy związane z przyciąganiem kandydatów oraz prowadzi do niezadowolenia u osób przyjętych, gdy tytko uświadomią Stjbjc. że »c* tajemy nie są wytorzyslywanc. Określenie wymagań na zbyt niskim poziomic wtMi|1' być oczywiScśe równie tiiebezpieczne. ale występuje znacznie rzadziej. Najlepszym
wy
z«
eka
mv
br: