Ryc. 32. Schemat objawowi odpowiedzi humoralnej, obecności wirusa Ępstdna-Barr w jamie nosowo-gardłowej (wg: J.C. Niederman, 1981).
Ryc. 33. Zależności klmiczn o-wirusologiczne w zakażeniu wirusem różyczki (nabytej P° u nhi) (wg: J.M. Best, J.E. Banatval, 1990).
Izotacj* wirusa |
Odczyn neutralizacji |
Odczyn wiązania dopełniacza |
Przeciwciała klasy IgM |
Wniosek |
- |
- |
Wynik ujemny | ||
+ |
J - j |
- | |
Wczesny okres zakażenia | |
+ |
+ |
+ |
+ |
Okres rozwiniętego zakażenia |
- |
+ |
+ |
+ |
Zakażenie przebyte |
+ |
“ |
Zakażenie w odległej przeszłości |
Tabela 23. Typowy odczyn zahamowania hemaglatynacp wirusowej
Aglutynacja w rozcieńczeniu surowicy | |||||||
Zald/CUlC |
1:8 |
1:16 |
1:32 |
1:64 |
1:128 |
1:256 |
1:512 |
Ostre objawy |
— |
±-+ |
+ |
+ |
+ |
+ |
+ |
Zdrowienie |
- • |
- ■ |
- |
+ |
+ |
+ |
+ |
Przebyte zachorowanie |
- |
- |
- |
- |
- |
-f. |
+ |
Badanie wykonane po ustąpieniu wiremii i wydzielania wirusów z równoczesnym ustaleniem się stałego miana przeciwciał stwarza możliwość przede wszystkim potwierdzenia przebytego zakażenia. Zawsze jednak zachodzi możliwość, że wykrywane wówczas przeciwciała mogą być retrospektywnym dowodem właśnie przebytego zakażenia, jak również zakażeń z wcześniejszych okresów. Wchodzi też w grę jeszcze jeden czynnik utrudniający interpretację opóźnionego badania, a mianowicie możliwość zwiększenia miana przeciwciał w wyniku analogii strukturalnych między drobnoustrojami, które zakaziły organizm w przeszłości, jak również nadkażeń bezobjawowych, zwłaszcza zarazkami o zbliżonej konfiguracji antygenowej.
Stąd oczywiste zalecenie wkraczania z diagnostyką wirusologiczną (w tym serologiczną) możliwie we wczesnym okresie od zakażenia i ewentualne jej powtarzanie w zależności od uzyskanego wyniku i obrazu choroby.
Wykształcenie się zakażenia przewlekłego lub utajonego stwarza nowe uwarunkowania. Fazy nawrotowe na ogół nie wymagają diagnozowania wirusologicznego ze względu na analogię kliniczną. Chyba że wchodzi w grę diagnostyka określająca oporność przyczynowego szczepu wirusowego na stosowany chemioterapeutyk. W zakażeniach utajonych są bardziej przydatne diagnostyczne bioptaty tkankowe, oznaczenie metodami genetycznymi (rekombinacji), a przy zajęciu ośrodkowego układu nerwowego badania serologiczne płynu mózgowo-rdzeniowego.