Grunt należy określić jako:
a) suchy, jeżeli grudka gruntu przy zgniataniu pęka, a w stanie rozdrobnionym nie wykazuje zawilgocenia,
b) mało wilgotny, jeżeli grudka gruntu przy zgniataniu odkształca się plastycznie, lecz papier filtracyjny lub ręka nie stają się wilgotne,
c) wilgotny, jeżeli papier filtracyjny lub ręka przyłożona do gruntu stają się wilgotne,
d) mokry, jeżeli przy ściskaniu gruntu w dłoni odsącza się z niego woda,
e) nawodniony - jeżeli woda odsącza się z gruntu grawitacyjnie.
Próbkę gruntu przeznaczonego do badań należy zwilżyć kilkoma kroplami 20% roztworu kwasu solnego, a następnie obserwując reakcję gruntu należy (na podstawie tabeli 1.3) ustalić zawartość CaC03.
Tabela 1.3
Zawartość węglanu wapnia w gruntach budowlanych
Zawartość CaC03 w % |
Reakcja gruntu w środowisku HCI | |
>5 |
burzy się intensywnie i długo |
(>20 s) |
3 do 5 |
burzy się intensywnie, lecz krótko |
(< 20 s) |
1 do 3 |
burzy się słabo i krótko |
(< 20 s) |
< 1 |
ślady lub brak wydzielania gazu |
Oprócz opisanych wcześniej cech makroskopowych gruntu niejednokrotnie określa się dodatkowo:
a. Stopień obtoczenia ziaren dla gruntów kamienistych, żwirowych i pospółek. Z uwagi na obtoczenie określa się ziarna jako: ostrokrawędziaste, kanciaste, słabo obtoczone, dobrze obtoczone.
b. Makrostrukturę i makroteksturę gruntu. Przez makrostrukturę gruntu rozumie się wszystkie makroskopowe cechy gruntów rozpoznawalne gołym okiem: wymiary i kształt elementów makrostrukturalnych (bloków, ziaren itp.), makrosz-czelinowatość, makroporowatość. Najczęściej spotykane typy makrostruktur: ziarnista, słupkowa, łuskowa, pryzmatyczna i płytkowa (dwie ostatnie są najczęściej spotykane w gruntach spoistych). Makrotekstura gruntu to wszystkie cechy przestrzennego ułożenia elementów makrotekstury. Najczęściej spotykane makrotekstury: brukowa - ziarna i okruchy skalne przylegają do siebie, pnudoporlirown w gruncie drobnoziarnistym znajdują się większe ziarna, jednorodna ziarna są o jednakowych wymiarach lub zbliżonych, warstwowa -w gruncie występują przewarstwienia o różnym układzie granulometrycznym, bezludna brak jakiegokolwiek widocznego warstwowania.
t Sldnd mineralny. W niektórych przypadkach możliwe jest makroskopowe oszacowanie składu mineralnego gruntów niespoistych (piasków, żwirów), kamienistych i skalistych.
Przy makroskopowym rozpoznaniu gruntów spoistych należy określenie ich i < m I -.i ju uzupełnić opisem przewarstwień, domieszek, zanieczyszczeń oraz typo-t\ vi li cech wtórnych, np. glina piaszczysta z laminatami iłu itp.
Próbki gruntu powinny być natychmiast po zbadaniu zaparafinowane celem zali. /pieczenia ich przed wysychaniem (utratą naturalnej wilgotności). Wyniki przeprowadzonych badań należy wpisać do specjalnych formularzy.