DSC00086 (18)

staje się "bardzo intensywne. Dlatego też dla zwiększenia sprawności aparatu" stosuje się niekiedy nawilżanie pary przegrzanej deszczem gorącej wody i doprowadzanie jej w ten spo -sód do stanu nasycenia.

Jeśli para zawiera w sobie rozpuszczone gazy trwałe, to oddawanie ciepła ku ściankom wybitnie naleje. Już i % zawartości powietrza w kondensującej parze wodnej obniża współczynnik konwekcji o 4-0%.

2.5.7. Wyparki

Odparowanie roztworów jest procesem bardzo często stosowanym w przemyśle chemicznym. Hoże on mieć na celu natężenie roztworu /np. dla otrzymania gliceryny z jej roztworów/, a nawet wykrystalizowanie substancji rozpuszczonej /krystalizacja cukru/ albo zmierzać do uzyskania czystego rozpuszczalnika.

Odparowaniu podlegają najczęściej roztwory wodne i o nich wyłącznie będziemy mówili.

Odparowanie można prowadzić pod ciśnieniem atmosf erycz -nym, wypuszczając otrzymaną parę wtórną wprost w powietrze.

Odparowanie może być prowadzone również pod próżnią, ale wtedy należy w oddzielnym aparacie kondensować parę wtórną i przy ponocy pompy próżniowej odciągać zawarte w parze gazy.Odparowywanie pod próżnią ma tę zaletę, że pozwala na obniżenie temperatury wrzenia, co może oszczędzić wrażliwe na wysoką temperaturę substancje oraz stwarza większą różnicę tempera -tur pomiędzy czynnikiem grzejącym a roztworem, i tym samym zwiększa przenikanie ciepła. Wadą jest konieczność stosowania kondensatorów i pomp.

Odparowywanie można prowadzić również pod ciśnieniem,wykorzystując parę wtórną do celów grzejnych lub technologicznych.

Często stosuje się odparowywanie wielodziałowe, polega -.łące na tym, że para wtórna z jednej wyparki stosowana jest jako para grzejna dla drugiej wyparki, i kolei para wtórna drugiej wyparki wykorzystywana jest dla grzania trzeciej wyparki itd. W kolejnych wyparkach musi oczywiście panować coraz niższe ciśnienie aby nożna było zachować niezbędną dla przenoszenia ciepła różnicę temperatur. TTobec tego w układzie wyparek wielodziałowych konieczne jest stosowanie pono próżniowych, a niekiedy i pomp do przetłaczania roztworu z jed -nej wyparki do drugiej. Jednakże zażycie pierwotnej pary grzejnej /jeśli nie uwzględniać strat/ jest tyle razy mniejsze ile jest wyparek /działów/.

W aparatach wypamych najprostszego typu istnieją albo [ściany grzejne /rys.56/, albo wężownice lub wkładki z wiązki

rur grzejnych. Przez elementy grzejne przechodzi para, która po skropleniu zostaje odprowadzona na zewnątrz przez garnek kondensacyjny /przepuszczający jedynie kondensat, a zamykający odpływ pary/. Sprawność tego typu aparatów jest Kondensat mała.

Drugi rodzaj aparatów wypar -

1 r

GS

Rys.57• Zasada

Rys.56. Wyparka z płasz- ^^ch to pgggl i cyrkulacją natu-czem grzejnym. ralną, budowane na następującej zasadzie /rys.57/"• fHobraźmy sobie dwie rury 1 i 2. Rura 1 jest ogrzewana, rura 2 - nie ogrzewana. Jeśli w rurze 1 ciecz zostanie zagrzana do wrzenia,to wytworzy się w niej mieszanina cieczy i pary, lżejsza od cieczy znajdującej się w rurze 2. Wskutek różnicy ciężarów właściwych nastąpi ruch, cyrkula -cja cieczy wrzącej z rury 1 do rury 2 i przelewanie się dołem cieczy z rury 2 do rury |. Przy odpowiednim poziomie cieczy i dostatecznej różnicy temperatur, między ścianą a cieczą 1 cyrkulacja jest bardzo intensywna, przenikanie ciepła bardzo duże i odparowanie wydajne. Poziom cieczy w rurze nie może być ani za niski, ani za wy -wyparek^ ^soki* ^Jeśli jest zbyt niski, to ciecz nie cyrkula- może przelać się z rur ogrzewanych, jeśli cją^natu- i|||g wysoki - to w dolnej części rur nie ma

89