DSC00094 (13)

wych, a to dlatego, że o wartości k decydują odwrotności współczynników cząstkowych..

Ha przykład przy przenikaniu ciepła od gorącego gazu do oddzielonej 4 mm ścianką stalową wrzącej wody - można się spotkać z następującymi wartościami    **2⁸ “1 -

= 20 kcal/m².h.°C| | =    = 10000 kcal/m².h.°C

/X= 40 kcal/m².h.°G/; «₂ = 10000 kcal/m².h.°C.k wyniesie wtedy

^{k =} i.i.

20 10000 ⁺ 10000

a ponieważ 1/20 jest wartością niewspółmiernie wielką w zestawieniu z 1/10000, to możemy napisać że w przybliżeniu

k | 1/20 | 1/“,

A więc przy złym przenikaniu ciepła od gorącego gazu do ścianki, nie ma wyraźnego efektu dobre czy bardzo dobre przewodnictwo cieplne seunej ścianki; nie miałaby zatem większego efektu zamiana materiału ścianki:

stali /7i= 40 .-/ na miedź /A= 360 -jsĄ- /.

m ,h.°C    m .h.°C

W omawianym przykładzie można zwiększyć wielkość strumienia ciepła przede wszystkim przez powiększenie cząstkowego współczynnika <x^. Można to uczynić np. przez nadanie większej szybkości i turbulentności przepływającym gazom, np. przez wstawienie odpowiednich przegród w układzie wymiennika.

Jeśli natomiast współczynniki a^_} ^ , «₂ są współmierne, to poprawienie każdego z nich daje od razu korzystny efekt. A więc np. jeśli z jednej strony ściany metalowej czynnik grzejny stanowi kondensująca para wodna, a z drugiej wrzący alkohol, to zastąpienie ścianki stalowej ścianką miedzianą wyraźnie zwiększa strumień ciepła. Również zwiększenie szybkości przepływu cieczy wrzącej /stosowane np. w zagrzewaczach szybkoprądowych/ daje bardzo korzystny efekt.

V? procesach cieplnych połączonych z odparowaniem cieczy - powierzchnia ścianki pokrywa się ‘zwykle osadem o niskim

współczynniku przewodnictwa. Dlatego pierwotna wartość współczynnika k — k_Q

^ko = T

1

T-T

⁺ A ⁺OCó

po upływie czasu ^<T zmniejsza się do wartości

1

k s

T”“~1-T-T

q ⁺ X ⁺ “ ⁺5I

S 6'

gdzie: A* - współczynnik przewodnictwa osadu;

5“ - grubość osadu.

Grubość osadu jest proporcjonalna do ilości odparowanej, cieczy, a więc i do ilości przeniesionego ciepła.

stąd

Z drugiej strony

1 1

TT i TT

a.Q

Q =

0
H /1 1 / i gg—y	/142/
dQ ---	/143/
a.k
I = k . Atj?idT	/1W

Z porównania obydwu równań /143/ i /144/ otrzymujeny dk

- =5 = a .n-fc . F . dT k^

a po soalkowaniu w granicach k_Q do k, T od G do T

= | + o T *    7145/

gdzie b i c — stałe dla danego układu