DSC00098 (14)

Równanie /157/ nie może być stosowane na przykład w takim przypadku, gdy czynnik gorętszy stanowi kondensująca para, która dalej "schładza się. 7/ takim przypadku obliczenie powierzchni wymiennika przeprowadza się najpierw dla tej części aparatu w której zachodzi kondensacja pary, i oddzielnie dla tej części aparatu w której zachodzi chłodzenie kondensatu.

Jeśli k nie jest stałe, lecz wyraźnie zmienia się ant* to powierzchnię wymiennika należy obliczać ze wzoru

/158/

li tym celu gradient temperaturowy jednego z płynów dzielimy na szereg zmian odcinkowych. Dla każdej z kolejnych temperatur płynu, posługując się równaniem

+ w.c /t₁ - t₂/ = W.C /T₁ - T₂/    /159/

wyznacza się temperaturę drugiego płynu, różnicę a t i ciepło ą przeniesione na odcinkowej części wymiennika. Wreszcie

dla odcinkowych części aparatu wyznacza się cząstkowe współ — czynniki i sumaryczny współczynnik przenikania ciepła. Tak posr tępując można ułożyć tabelkę

zależności --s. od a i snorzą-k. a t    -

Sys.73. Całkowanie graficzne: wyznaczanie po-

dzió wykres tych zależności /patrz rys.73/• Pole pod krzywą, wzięte w granicach od 0 do o, przedstawia wartość całki [

— przedstawia powierzchnię wy —

wierzchni wymiennika.

miernika ciepła.

?frjaśnimy jeszcze wady i zalety współprądu i przećiwprą-du. Hożna udowodnić, że jeśli zachowany te sene temperatury płynu gorącego i płynu chłodnego, to zastępczą różnica temperatur przy przeciwprądzie ma wyższą v:artoś'ć niż we współprą -dzie. A więc, aparat pracujący w przeciwprądzie mając wyższą a t_a wymieni więcej ciepła niż aparat pracujący we współprąr

k

dzie. Największą jednak zalecę przeciwprądu stanowi to, że w przeciwprądzie można znacznie wyżej podgrzać płyn chłodniejszy niż we współprądzie. Z tych względów stosowanie przeciwprądu - jest regułą w przemyśle chemicznym. Jednakże, jeśli średnia różnica temperatur obu płynów jest wielokrotnie wyższa od spadku temperatur obu płynów i gradienty temperatur są bardzo wysokie, to stosujemy współprąd. 7/e współ— prądzie temperatury ścianek /średnie z temperatur obu pły — nów po dwu stronach ścianki/ na dwóch końcach aparatu niezbyt różnią się pomiędzy sobą, co jest korzystne ze względów konstrukcyjnych /rozszerzalność materiałów/.

Zastępcze różnice temperatur dla układów prądów skrzyżowanych oraz kombinowanych podaje odpowiednia literatura.

2.6.4. Temperatury płynów w wymiennikach

ciepła

Niejednokrotnie istotne jest określenie zmian temperatur płynów wzdłuż drogi przepływu w wymienniku /np. chcemy określić jak zmieni się temperatura cieczy chłodzonej,jeśli podwyższymy temperaturę cieczy chłodzącej, a nie oczekujemy istotnych zmian k/. Weźmy pod uwagę różniczkowy odcinek powierzchni wymiennika dP.

Ciepło przeniesione przez ten odcinek wynosi

dc

o

dt =

dc

dq = — w.c.dT;

L

dF

F

l

115