DSC00313 (10)

*łj

hry_milu,

Ogótnw kMimi hompoirn.

powieści, a kończy Mł postawieniem hipotezy. Wy. działanie korpusu I fabuły a tkanki powicie! daj* w efekcie różne pomysły rozwiązania kompozycji. Jest to okres ..błądzenia" od jednej możliwości da drugiej. Rozumowanie nie prwbiega według jakiego* okrojonego planu, lecz Jak gdyby ..skokami'*: myśl przez chwil* zatrzymuje się przy linii kompozycyjnej. przez chwilę zajmują Ją funkcje. W tym „swobodnym" poruszaniu się ukryta Jaat -sprytne posunięcie” — próba odnalezienia hipotezy. która mogłaby wyjaśnić wszystkie zagadki danego ciągu wydarzeń. Najdłużej mydl zajmuje sżę i*"*ą i sekwencją, bo w nich leży klucz do postawienia hipotezy. Problematyczne Jaat rwUa-cza ustalania ilości sekwencja, tj. dzielenie linii kompozycyjnej na jej główne dolne całości. Oz „taniec” wokół kompozycji kończy w chwili, kiedy wreszcie trzeba się zdecydować na myślenie planowe: kiedy narzuca się najbardziej przekonywający projekt rozwiązania — hipoteza.

Drugi etap wychodzi więc od gotowego obrazu kompozycji danej powieści, do Jakiegośmy doszli Teras naloty metodycznie

ciąg wydarzeń. Wpierw -pi n chodzimy w d6T od linii ku funkcjom, następnie -■imodmy «łr od funkcji ku linii. W próba eh. Jakie przedsię brałem s szeregiem powieści, nigdy postawiona hipoteza nie obejmowała absolutnie wszystkich elementów syntagmatycznego ciągu wydarzeń — osiągnięcie tego zawsze pozostawało Ideałem Dlatego uważam hipotezę aa zweryfikowaną wówmaa. kiedy daje optymalne ujilumorionta. Weryfikacja hipotezy kompozycji nie Jaat śledztwem policyjnym, w którym — Jak mawiał Herotle Poirot — hipotezę mocna irmef aa ałusoaą dopiero wtedy, kiedy wy-

_I T r i e « i etap]

tego dotychczas I

Igo schematu kom pozy cji ale traktujemy Jaś Jako I hipotezy, len Jako Jodyną możliwość — wts-[śdwe wyjaśnienia. Rezultatom fajny postać aota-1 I toczną. Najkorzystniej Joot — Jak to Już podkre I Sialiśmy — zakończyć postępowanie doskrypcyjael i przedstawieniem graficznym, w którym wźzyUóa | ^twierdzenia aaateją MjzyizhkM

od wyników des kryp cg strukturalnej i ma pogłębienie wiedzy o kompozycji:

a)    daje wyjaśnienia stosunków fabuła-sycja-sujet i pokazuje, w Jaki sposób temporaftaoś* poza powieściowa metafory ruje się w temporałność powieściową;

b)    definiuje typ linii kompozycyjnej lub total

ności kompozycyjnej: tym ornym daje pogłębione wyjaśnienia proJtkcJUkonflikta. z którego wynika syntagma korn pozycyjna;_

c) l

się Jednostek kompozycyjnych (tj kompozycja), lecz bada ukryte przyczyny, które stanowią podstawę właśnie takich ich pesriąaad. określa rodzaj sekwencji, ich okatm żywność i intensywność. ich Identyczność z blokiem kompozycyjnym i sposób połączeń funkcji:

d)    uwidacznia wszystkie przesłanki (nawet marginalne), do których prowadzi rozważanie opisanej kompozycji; -tworzywo" tą Jeżeli Jsi nie moar być użyte bezpośrednio w wyjaśnianiu kompozycji, moda stać się korzystne przy enaliaie Ianyah planów I płaszczyzn powieści:

e)    definiuje w końcu (ostatecznie) nasadą kiera stanowi podstawę analizowanej kompozycja wia tę zasadę z zasadami struktur (typów, medali, struktur konkretnych): a więc