DSC00315

stę \v pierwszym rzędzie do swego osobistego autorytetu. (S Nowakovvski.

Rodzic autokratyczny nie toleruje żadnej „oddolnej” inicjatywy; nastawiony na pełną kontrolę, nie jest w stanie zapewnić osobie kierowanej tego rodzaju kształcących doświSrawI"*m^atne dla zapewnienia dziecku opieki i egzekwowanie wymagań, wywiem czasem ujemny wpływ na przystosowanie i osobowość dziecka, a dzieje się to wówczas, gdy rodzice traktują styl autokratyczny jako jedynie skutcczny__i^^    Rodzice amokmyczni

zachowują wobg: dzieci specyficzny dystans, utrzymują dziecko w stałym lęku przed surową karą. Wytwarzają u wychowanków szereg skłonności do postępowania, które uznać należy’ za spoteSue^^ruktywne. Dzieci poddam autokratycznemu kierownictwu często przejawiają skłonności do buntu i agresywności. Auiokjacycżni^ rodzice blokują lx)vvient

próbuje się buntować przeciwko nadmiernej kontroli, a jeśli się to nie udaje staje się agresywne i złośliwe; w ten sposób rozładowuje stan dr^c^^o udaremnienia. Ponieważ powtarza się to często, dziecko przyswaja sobie tgresywne reagowanie. Wychowanie autokratyczne wytwarza także skłonności do Hamsiwa, AuE)l<ratycznęicierownieiwo utrudnia i hamuje dzkcka^oS- Czapów, 1968)

^"Tffekorzystnym również stylem wychowawczym jest przewaga i ^ekonsekw^entn^ch. Charakteryzuje się on bmkieni jednolitej postawy rodziców wobec dziecka. Jest typowy dla rodzin, gdzit^ między^d^mnj ktnieją duże rozbieżnościw poglądach na wychowanie. Zdarza się też często w domach dzieci przestępczych. Dziecko traktowane jest zależnie od kaprysu, raz zbyt Jag^nie, pobłażliwie, innym razem zbyt surowo. Taka nieodpowi^teatna dysc^ina nie    Brak    z

dzieckiem powoduje u niego niestałość uczuciową i staje się przyczyną